ZAKON

O POTVRĐIVANjU KONVENCIJE O TRANSFERU OSUĐENIH LICA SA DODATNIM PROTOKOLOM

(Objavljen u "Sl. listu SRJ" - Međunarodni ugovori", br. 4 od 27. juna 2001)

Član 1.

Potvrđuje se Konvencija o transferu osuđenih lica, sačinjena u Strazburu 21. marta 1983. godine i Dodatni protokol uz Konvenciju o transferu osuđenih lica, sačinjen u Strazburu 18. decembra 1997. godine, u originalu na francuskom i engleskom jeziku

Član 2.

Tekst Konvencije i Dodatni protokol u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glase:

KONVENCIJA O TRANSFERU OSUĐENIH LICA

Države članice Saveza Evrope i države potpisnice ove konvencije,
Smatrajući da Savet Evrope ima za cilj da ostvari tešnju saradnju između svojih članova,
U želji da se još više razvije međunarodna saradnja u oblasti krivičnog zakonodavstva,
Smatrajući da ova saradnja treba da bude u službi efikasnijeg pravosuđa i omogući resocijalizaciju osuđenih lica,
Smatrajući da ovi ciljevi sadrže zahtev da se stranim licima, koji su lišeni slobode zbog izvršenog krivičnog dela, omogući izdržavanje kazne u sredini iz koje potiču,
Smatrajući da se to može najbolje postići njihovim transferom u zemlju porekla,
Dogovorile su se o sledećem:

Član 1.

Definicije

Shodno ovoj konvenciji, izraz:
a. "kazna" označava kaznu ili meru lišavanja slobode zbog krivičnog dela u ograničenom ili neograničenom trajanju, koju je izrekao sudija.
b. "presuda" označava sudsku odluku kojom se izriče kazna.
c. "država izricanja kazne" označava državu u kojoj je lice, koje može biti prebačeno ili to već jeste, kažnjeno.
d. "država izdržavanja kazne" označava državu u koju osuđeno lice može biti prebačeno, ili to već jeste, da bi izdržao kaznu.

Član 2.

Opšti principi

1. Strane se obavezuju da će, pod uslovima koje sadrži ova konvencija, najtešnje sarađivati između sebe na pitanjima vezanim za transfer osuđenih lica.
2. Lice osuđeno na teritoriji jedne strane može se, u skladu s odredbama ove konvencije, prebaciti na teritoriju neke druge strane radi izdržavanja kazne. U tom cilju, ono može, kod države koja je izrekla kaznu ili one u kojoj kaznu treba da izdrži, da izrazi želju da bude prebačeno na osnovu ove konvencije.
3. Transfer može tražiti kako država izricanja kazne, tako i država izdržavanja kazne.

Član 3.

Uslovi transfera

1. Na osnovu ove konvencije, do transfera može doći samo pod sledećim uslovima:
a. osuđeno lice mora biti državljanin zemlje u kojoj kazna treba da bude izdržana,
b. presuda mora biti pravosnažna,
c. preostali deo kazne koju osuđeno lice treba da izdrži mora biti u trajanju od najmanje šest meseci od dana kada je primljen zahtev za njegov transfer ili u neograničenom trajanju,
d. kada zbog godina starosti, mentalnog ili fizičkog stanja jedna od država smatra neophodnim, osuđeno lice ili njegov predstavnik, moraju dati saglasnost za transfer,
e. dela ili propusti zbog kojih je došlo do kažnjavanja moraju se, po pravu države izdržavanja kazne, smatrati krivičnim delima ili bi to bili u slučaju da se dogode na njenoj teritoriji,
f. država izricanja kazne ili država izdržavanja kazne moraju se dogovoriti oko transfera.
2. U izuzetnim slučajevima, strane se mogu dogovoriti o transferu i u slučaju kada je kazna, koju osuđeno lice treba da izdrži, manja od one predviđene stavom 1c.
3. Svaka država može prilikom potpisivanja ili polaganja ratifikacionih instrumenata o prihvatanju, odobravanju ili pristupanju, da uputi izjavu Generalnom sekretaru Saveta Evrope i naznači svoju nameru da u odnosima sa drugim državama isključi primenu jednog od postupaka iz člana 9. stav 1, a i b.
4. Svaka država može uvek da, u izjavi upućenoj Generalnom sekretaru Saveta Evrope, sama odredi termin "državljanin" shodno ovoj konvenciji.

Član 4.

Obaveza dostavljanja informacija

1. Svako osuđeno lice, na koje se može primeniti ova konvencija, mora biti upoznato sa njenom sadržinom od strane države izricanja kazne.
2. U slučaju da je osuđeno lice kod države izricanja kazne izrazilo želju da bude prebačeno na osnovu ove konvencije, ona o tome mora da obavesti državu izdržavanja kazne odmah po pravosnažnosti presude.
3. Obaveštenje mora da sadrži:
a. ime, datum i mesto rođenja osuđenog lica,
b. u slučaju potrebe, njegovu adresu u državi izdržavanja kazne,
c. činjenice koje su dovele do kažnjavanja,
d. podatke o vrsti, trajanju i vremenu početka kazne.
4. U slučaju da je osuđeno lice kod države izdržavanja kazne izrazilo želju da bude prebačeno na osnovu ove konvencije, država izricanja kazne će joj dostaviti, na njen zahtev, sve informacije sadržane u gore navedenom stavu 3.
5. Osuđeno lice mora biti pismeno obavešteno o svemu što na osnovu primene prethodnih stavova preduzimaju država izricanja kazne ili država izdržavanja kazne kao i o svakoj odluci koju donese jedna ili druga država, a odnosi se na zahtev za transfer.

Član 5.

Zahtevi i odgovori

1. Zahtevi i odgovori vezani za transfer moraju se dostaviti u pismenom obliku.
2. Ove zahteve mora uputiti Ministarstvo pravde države molilje Ministarstvu pravde zamoljene države. Odgovori se moraju dostaviti istim putem.
3. Svaka strana može, u izjavi upućenoj generalnom sekretaru Saveta Evrope, da naznači svoju nameru da će koristiti druge veze.
4. Zamoljena država mora, što pre, da obavesti državu molilju o svojoj odluci da li prihvata ili odbija zahtev za transfer.

Član 6.

Dokazni materijal

1. Država izdržavanja kazne, na zahtev države izricanja kazne, mora da joj dostavi:
a. dokument ili izjavu iz koje se vidi da li je osuđeno lice njen državljanin,
b. prepis zakonskih odredaba države izdržavanja kazne iz kojih proizilazi da, dela ili propisi koji su doveli do kažnjavanja u državi izricanja kazne, na osnovu njenog prava znače krivično delo ili bi to bili u slučaju da su se dogodili na njenoj teritoriji,
c. izjavu sa informacijama iz člana 9. stav 2.
2. Ukoliko je zatražen transfer, država izricanja kazne treba da dostavi državi izdržavanja kazne dokumenta koja slede, osim u slučaju da je jedna ili druga država već naznačena da neće pristati na transfer:
a. overen prepis presude kao i zakonske odredbe koje su primenjene,
b. oznaku o dužini izdržane kazne, uključujući i obaveštenja o privremenom pritvoru, oproštaju kazne, kao i svaki drugi dokument vezan za izdržavanje kazne.
c. potvrdu o saglasnosti za transfer, kao što je sadržano u članu 3. stav 1.d. i
d. o osuđenom licu, informaciju o njegovom tretmanu u državi izricanja kazne i preporuku za dalji postupak u državi izdržavanja kazne.
3. Država izricanja kazne kao i država izdržavanja kazne mogu i jedna i druga da zatraže da dobiju bilo koji od dokumenata ili izjava iz gore navedenog stava 1. i 2. pre podnošenja zahteva za transfer ili odluke o prihvatanju ili odbijanju transfera.

Član 7.

Saglasnost i provera

1. Država izricanja kazne postupiće tako da lice koje treba da da svoju saglasnost za transfer na osnovu člana 3. stav 1.d. to učini dobrovoljno u potpunosti svesno zakonskih posledica koje iz toga proizilaze. Dalji postupak, po tom pitanju, vodiće se u skladu sa zakonom države izricanja kazne.
2. Država izricanja kazne mora da omogući da država izdržavanja kazne, posredstvom konzula ili nekog drugog funkcionera koji je određen u dogovoru s njom, proveri da je saglasnost data pod uslovima navedenim u prethodnom stavu.

Član 8.

Posledice transfera za državu izricanja kazne

1. Preuzimanje osuđenog lica od strane države izdržavanja kazne podrazumeva obustavu izdržavanja kazne u državi koja je kaznu izrekla.
2. U državi izricanja kazne, kazna se više ne može izdržavati kada država u kojoj se kazna izdržava smatra da je ona okončana.

Član 9.

Posledice transfera za državu izdržavanja kazne

1. Nadležni organi države izdržavanja kazne moraju:
a. bilo odmah da nastave sa izdržavanjem kazne na osnovu sudske ili administrativne odluke, pod uslovima navedenim u članu 10,
b. bilo da putem sudskog ili administrativnog postupka kaznu preobrate u odluku te države, zamenjujući tako sankciju izrečenu u državi izricanja kazne sankcijom koju za to delo predviđa zakonodavstvo države izdržavanja kazne, pod uslovima navedenim u članu 11.
2. Država izdržavanja kazne mora da, ukoliko se to od nje zahteva, državi izricanja kazne pre transfera osuđenog lica, naznači postupak koji će ona slediti.
3. Izdržavanje kazne podleže zakonu države izdržavanja kazne i samo je ona merodavna za preduzimanje svih odgovarajućih mera.
4. Svaka država čije unutrašnje pravo onemogućava korišćenje jedne od procedura iz stava 1. radi izvršavanja mera izrečenih na teritoriji neke druge strane nad licima koja su, s obzirom na njihovo mentalno stanje, proglašena krivično neodgovornim za počinjeno krivično