NAPOMENA REDAKCIJE:
Odredba člana 284. Zakona o radu ("Sl. glasnik RS", br. 24/2005, 61/2005) glasi:
Odredbe kolektivnog ugovora koji je na snazi na dan stupanja na snagu ovog zakona, a koje nisu u suprotnosti sa ovim zakonom, ostaju na snazi do zaključivanja kolektivnog ugovora u skladu sa ovim zakonom.
Odredbe opšteg i posebnih kolektivnih ugovora zaključenih pre 21. decembra 2001. godine, a koje su na snazi na dan stupanja na snagu ovog zakona i koje nisu u suprotnosti sa ovim zakonom ostaju na snazi do zakljucivanja kolektivnih ugovora u skladu sa ovim zakonom, a najduže šest meseci od dana stupanja na snagu ovog zakona.
-----------------------------
Na osnovu člana 123. stav 2. tačka 3. Zakona o radnim odnosima ("Službeni glasnik RS", br. 55/96),
Republički odbor Sindikata zaposlenih u zdravstvu i socijalnoj zaštiti Srbije i Vlada Republike Srbije zaključuju

POSEBAN

KOLEKTIVNI UGOVOR ZA ZDRAVSTVENU DELATNOST U REPUBLICI SRBIJI

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 2 od 12. januara 1999; 4/99, 14/01)

I. OSNOVNE ODREDBE

Član 1.

Ovim kolektivnim ugovorom u skladu sa zakonom, (u daljem tekstu: ugovor) učesnici Vlada Republike Srbije (u daljem tekstu: Vlada) i Republički odbor Sindikata zaposlenih u zdravstvu i socijalnoj zaštiti Srbije (u daljem tekstu: Sindikat) uređuju se prava, obaveze i odgovornosti zaposlenih i poslodavaca iz oblasti rada i radnih odnosa, kao i međusobni odnosi učesnika ovog ugovora.
Ovaj ugovor neposredno se primenjuje u svim zdravstvenim ustanovama u Republici Srbiji.

Član 2.

Pojedinačnim kolektivnim ugovorom ne mogu se utvrditi manja prava zaposlenih od prava utvrđenih ovim ugovorom.

Član 3.

Ovaj ugovor se zaključuje na neodređeno vreme.
Izuzetno od stava 1. ovog člana, pojedine odredbe važe za period utvrđen ovim ugovorom.

Član 4.

Poslodavac kod koga nije organizovan sindikat, dužan je da Sindikatu - učesniku ovog ugovora dostavi opšti akt, odnosno ugovor o radu koji zamenjuje pojedinačni kolektivni ugovor, u roku od osam dana od dana njegovog donošenja, odnosno zaključivanja.
Ako Sindikat oceni da odredbe opšteg akta, odnosno ugovora o radu nisu u skladu sa zakonom, Opštim kolektivnim ugovorom i ovim ugovorom obratiće se za intervenciju državnom organu nadležnom za vršenje nadzora nad primenom odredaba zakona i kolektivnih ugovora.

II. RADNI ODNOS

1. Zasnivanje radnog odnosa

Član 5.

Poslodavac je dužan da pri podnošenju periodičnih izveštaja o poslovanju informiše sindikat - učesnika pojedinačnog kolektivnog ugovora o izvršenom prijemu zaposlenih.

2. Raspoređivanje zaposlenih

Član 6.

Zaposleni se u toku rada može rasporediti na svako radno mesto koje odgovara stepenu i vrsti njegove stručne spreme, znanju i sposobnostima, ako postoji potreba procesa i organizacije rada.
Pojedinačnim kolektivnim ugovorom se mogu utvrditi slučajevi kada će se smatrati da postoji potreba procesa i organizacije rada.

Član 7.

Zaposleni može privremeno ili trajno da bude raspoređen na rad iz jednog mesta u drugo uz njegov pristanak.
Zaposleni može da se rasporedi na rad kod istog poslodavca iz jednog u drugo mesto bez njegovog pristanka:
1) ako je delatnost poslodavca takve prirode da se rad obavlja u mestima van sedišta poslodavca, odnosno njegovog organizacionog dela, u skladu sa pojedinačnim kolektivnim ugovorom;
2) ako je udaljenost od mesta u kome zaposleni radi do mesta u koje se raspoređuje na rad manja od 50 km u jednom pravcu ili su mesto rada i mesto u koje se zaposleni raspoređuje na teritoriji iste opštine, odnosno grada a organizovan je redovan prevoz koji omogućava blagovremeni dolazak na rad i povratak sa rada i obezbeđena je naknada prevoza u visini cene prevoza u javnom saobraćaju.
Zaposlena - žena za vreme trudnoće i sa detetom predškolskog uzrasta i majka deteta zaostalog u razvoju ili sa teškim urođenim ili stečenim obolenjima i stanjima, zaposleni kod koga je utvrđena invalidnostIIkategorije i invalidi sa preostalom odnosno smanjenom radnom sposobnošću ne mogu da budu raspoređeni u smislu stava 2. ovog člana.

Član 8.

Pravo i obaveza zaposlenog je da se stručno osposobljava i usavršava u toku trajanja radnog odnosa.
Poslodavac je obavezan da zaposlenom obezbedi stručno osposobljavanje i usavršavanje u skladu sa planom i programom stručnog usavršavanja i osposobljavanja zdravstvene ustanove donetim u skladu sa zakonom.
U skladu sa planom razvoja zdravstvene zaštite, poslodavac je obavezan da u planu stručnog usavršavanja i specijalizacije zdravstvenih radnika i zdravstvenih saradnika obezbedi zaposlenom odgovarajuću literaturu, demonstraciju novih znanja, odnosno odgovarajućih veština i postupaka, kao i druge oblike stručnog usavršavanja utvrđene zakonom.

Član 9.

Pojedinačnim kolektivnim ugovorom se uređuje način rada komisije koja sprovodi postupak za utvrđivanje znanja i sposobnosti zaposlenog i rezultata rada.
Postupak iz stava 1. ovog člana se sprovodi ako nema krivice zaposlenog zbog neposedovanja znanja i sposobnosti, odnosno neostvarivanja odgovarajućih rezultata rada.

Član 10.

Radno vreme iznosi 40 časova nedeljno (puno radno vreme).
Radno vreme zaposlenog u skladu sa zakonom skraćuje se srazmerno težini posla koji obavlja i opasnosti po zdravlje zbog otežanih uslova rada. Dužina trajanja skraćenog radnog vremena za određene poslove utvrđuje se pojedinačnim kolektivnim ugovorom na osnovu uputstva koje utvrde Sindikat i Ministarstvo.
Skraćeno radno vreme iz prethodnog stava ne može biti kraće od 30 časova nedeljno.

Član 11.

Odlukom poslodavca utvrđuje se raspored radnog vremena zaposlenog, u okviru ukupnog godišnjeg radnog vremena, tako da u pojedinim danima, odnosno periodima, radno vreme može biti duže a u drugim kraće od punog radnog vremena.
Izuzetno, radno vreme zaposlenog može trajati duže od 40 časova nedeljno (rad duži od punog radnog vremena) pod uslovima utvrđenim zakonom, opštim aktom, odnosno pojedinačnim kolektivnim ugovorom, ali ne duže od 10 časova nedeljno.
Rasporedom radnog vremena ili uvođenjem prekovremenog rada ne može se zaposlenom uskratiti dnevni odmor od najmanje 12 časova neprekidno, niti nedeljni odmor od najmanje 24 časa neprekidno.

Član 12.

Pored zakonom utvrđenih slučajeva, pojedinačnim kolektivnim ugovorom se mogu utvrditi i drugi slučajevi kada se može uvesti radno vreme kraće od punog radnog vremena.
Pojedinačnim kolektivnim ugovorom se uređuje postupak uvođenja radnog vremena kraćeg od punog radnog vremena.

Član 13.

Slučajevi uvođenja radnog vremena kraćeg od punog radnog vremena, pored ostalih, mogu biti i obezbeđivanje većeg zapošljavanja novih lica i sprečavanje prestanka potrebe za radom zaposlenih.

Član 14.

Prekovremeni rad može da se uvede samo pod uslovima utvrđenim zakonom i kolektivnim ugovorom.
Prekovremeni rad, u smislu stava 1. ovog člana, obavezno se plaća.

3. Zaštita zaposlenih na radu

Član 15.

Poslodavac je dužan da zaposlenom obezbedi potrebne uslove za zaštitu na radu, u skladu sa zakonom i pojedinačnim kolektivnim ugovorom.
Pojedinačnim kolektivnim ugovorom se utvrđuju kriterijumi za utvrđivanje radnih mesta sa posebnim uslovima rada, uslovi za obavljanje tih poslova u pogledu doba života, pola i zdravstvene sposobnosti, kao i sredstva zaštite.

Član 16.

Zaposleni ima prvo da odbije da radi, pod uslovima utvrđenim zakonom, kada mu preti neposredna opasnost po život i zdravlje zbog toga što nisu sprovedene propisane mere zaštite na radu, dok se ne sprovedu određene mere zaštite.

Član 17.

Zaposleni