ZAKON

O MEĐUNARODNOJ PRAVNOJ POMOĆI U KRIVIČNIM STVARIMA

(Objavljen u "Sl. listu CG", br. 4 od 17. januara 2008)

I. OPŠTE ODREDBE

Član 1

Ovim zakonom uređuju se uslovi i postupak pružanja međunarodne pravne pomoći u krivičnim stvarima (u daljem tekstu: međunarodna pravna pomoć).

Član 2

(1) Međunarodna pravna pomoć pruža se u skladu sa međunarodnim ugovorom.
(2) Ako međunarodni ugovor ne postoji ili određena pitanja nijesu regulisana međunarodnim ugovorom, međunarodna pravna pomoć pruža se u skladu sa ovim zakonom, pod uslovom da postoji uzajamnost ili se može očekivati da bi strana država izvršila zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć domaćeg pravosudnog organa.

Član 3

Međunarodna pravna pomoć obuhvata izručenje okrivljenih i osuđenih lica, ustupanje i preuzimanje krivičnog gonjenja, izvršenje stranih krivičnih presuda, dostavljanje akata, pisanih materijala i drugih predmeta u vezi sa krivičnim postupkom u stranoj državi, kao i izvršenje pojedinih procesnih radnji kao što su: saslušanje okrivljenog, svjedoka i vještaka, uviđaj, pretresanje prostorija i lica i privremeno oduzimanje predmeta.

Član 4

(1) Domaći pravosudni organ prosljeđuje zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć stranim pravosudnim organima i prima zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć stranih pravosudnih organa preko ministarstva nadležnog za poslove pravosuđa (u daljem tekstu: Ministarstvo).
(2) U slučaju kad međunarodni ugovor, odnosno uzajamnost ne postoji, Ministarstvo zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć dostavlja i prima diplomatskim putem.
(3) U slučaju kad je to predviđeno međunarodnim ugovorom ili kad postoji uzajamnost, Ministarstvo dostavlja i prima zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć preko nadležnog organa strane države kao centralnog organa komunikacije.
(4) Izuzetno, kad je to predviđeno međunarodnim ugovorom, domaći pravosudni organ može neposredno dostaviti nadležnom stranom pravosudnom organu i primiti od stranog pravosudnog organa zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć, uz obavezu da kopiju zamolnice dostavi Ministarstvu.
(5) U hitnim slučajevima, ako postoji uzajamnost, zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć može se dostavljati i primati posredstvom Nacionalnog centralnog biroa INTERPOL-a.
(6) Za pružanje međunarodne pravne pomoći nadležni su sudovi i državno tužilaštvo, u skladu sa zakonom.

Član 5

Međunarodna pravna pomoć se može pružiti ako je djelo zbog koga se traži pružanje pravne pomoći krivično djelo i po domaćem zakonu i po zakonu strane države čiji je pravosudni organ podnio zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć.

Član 6

(1) Ukoliko međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije propisano, uz zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć domaćeg, odnosno stranog pravosudnog organa prilaže se prevod zamolnice na jeziku države kojoj se zamolnica upućuje ili na jednom od službenih jezika Savjeta Evrope, ako to prihvata država kojoj je zamolnica upućena. Odgovori na zamolnice stranih pravosudnih organa se ne prevode.
(2) Domaći pravosudni organ postupiće po zamolnici za međunarodnu pravnu pomoć stranog pravosudnog organa i kad je zamolnica podnesena elektronskim ili drugim telekomunikacionim sredstvom koje obezbjeđuje potvrdu o prijemu, ako može utvrditi njenu vjerodostojnost, a strani pravosudni organ je spreman da dostavi izvornik zamolnice u roku od 15 dana.

Član 7

Ako međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije određeno, potpisana i ovjerena zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć sadrži:
1) naziv i sjedište organa koji je uputio zamolnicu;
2) naziv organa kome se zamolnica upućuje, a ukoliko nije poznat njegov tačan naziv, naznaku "nadležni pravosudni organ", uz naziv države čiji je to organ;
3) pravni osnov za pružanje međunarodne pravne pomoći;
4) oblik međunarodne pravne pomoći koja se traži i razlog zamolnice;
5) pravnu kvalifikaciju učinjenog krivičnog djela i njegov kratak činjenični opis, osim ako se zamolnica odnosi na dostavu sudskih pismena (podnesaka, isprava i sl.);
6) državljanstvo i druge lične podatke lica u odnosu na koje se traži međunarodna pravna pomoć i njegov položaj u postupku;
7) vrstu sudskog pismena, u slučaju njegove dostave .

Član 8

Ako međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije određeno, troškove pružanja međunarodne pravne pomoći, pod uslovom uzajamnosti, snosi država kojoj je zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć upućena.

Član 9

Izrazi upotrijebljeni u ovom zakonu imaju sljedeće značenje:
1) domaći pravosudni organ - sud i državni tužilac koji su zakonom određeni za pružanje međunarodne pravne pomoći;
2) strani pravosudni organ - državni organ koji je prema propisima strane države nadležan za pružanje međunarodne pravne pomoći;
3) država molilja - strana država čiji je nadležni pravosudni organ uputio zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć;
4) zamoljena država - strana država kojoj se upućuje zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć;
5) zamolnica - akt kojim se traži međunarodna pravna pomoć;
6) domaći zakon - zakon Crne Gore.

II. IZRUČENjE OKRIVLjENIH I OSUĐENIH LICA

Član 10

Izručenje okrivljenih ili osuđenih lica traži se i vrši u skladu sa ovim zakonom, ukoliko međunarodnim ugovorom nije drukčije određeno.

Član 11

(1) Uslovi za izručenje po zamolnici države molilje su:
1) da lice čije se izručenje traži nije crnogorski državljanin;
2) da djelo zbog koga se traži izručenje nije učinjeno na teritoriji Crne Gore, protiv nje ili njenog državljanina;
3) da je djelo zbog koga se traži izručenje krivično djelo i po domaćem zakonu i po zakonu države u kojoj je učinjeno;
4) da po domaćem zakonu nije nastupila zastarjelost krivičnog gonjenja ili zastarjelost izvršenja kazne prije nego što je lice čije se izručenje traži pritvoreno ili kao okrivljeni ispitano;
5) da lice čije se izručenje traži nije zbog istog djela od domaćeg suda već osuđeno ili da za isto djelo nije od domaćeg suda pravosnažno oslobođeno, osim ako se steknu uslovi za ponavaljanje krivičnog postupka predviđeni Zakonikom o krivičnom postupku ili da protiv tog lica nije u Crnoj Gori, zbog istog djela učinjenog prema Crnoj Gori ili crnogorskom državljaninu, pokrenut krivični postupak, a ako je pokrenut postupak zbog djela učinjenog prema crnogorskom državljaninu, da je položeno obezbjeđenje za ostvarivanje imovinskopravnog zahtjeva oštećenog;
6) da je utvrđen identitet lica čije se izručenje traži;
7) da država molilja navede činjenice i dokaze za postojanje osnovane sumnje da je lice čije se izručenje traži učinilo krivično djelo ili da postoji pravosnažna sudska odluka;
8) da nije u pitanju djelo malog značaja, u skladu sa Krivičnim zakonikom.

Član 12

(1) Nije dozvoljeno izručenje zbog političkog krivičnog djela, djela povezanog sa političkim krivičnim djelom ili vojnog krivičnog djela u smislu Evropske konvencije o ekstradiciji (u daljem tekstu: politička i vojna krivična djela).
(2) Zabrana iz stava 1 ovog člana ne odnosi se na krivična djela genocida, zločina protiv čovječnosti, ratnih zločina i terorizma.

Član 13

(1) Nije dozvoljeno izručenje zbog krivičnog djela za koje je domaćim zakonom i zakonom države molilje propisana kazna zatvora u trajanju do šest mjeseci ili novčana kazna.
(2) Ukoliko se traži izručenje osuđenog lica radi izdržavanja kazne, nije dozvoljeno njegovo izručenje ukoliko je trajanje izrečene kazne zatvora ili njenog neizdržanog dijela do četiri mjeseca.

Član 14

Ukoliko je prema zakonu države molilje propisana smrtna kazna za djelo zbog kojeg se traži izvršenje, izručenje se može odobriti samo ako ta država pruži garancije da smrtna kazna neće biti izrečena, odnosno izvršena.

Član 15

(1) Postupak za izručenje okrivljenog ili osuđenog lica pokreće se po zamolnici države molilje.
(2) Zamolnica za izručenje podnosi se Ministarstvu.
(3) Uz zamolnicu za izručenje prilažu se:
1) podaci za utvrđivanje identiteta okrivljenog, odnosno osuđenog lica (tačan opis, fotografije, otisci prstiju i sl);
2) uvjerenje ili drugi podaci o državljanstvu lica čije se izručenje traži;
3) optužnica, presuda ili odluka o pritvoru, odnosno drugi akt koji odgovara optužnici, presudi ili odluci o pritvoru, u izvorniku ili ovjerenom prepisu, u kome je naznačeno ime i prezime lica čije se izručenje traži i ostali podaci potrebni za utvrđivanje njegovog identiteta, opis djela, naziv krivičnog djela i dokazi za osnovanu sumnju;
4) izvod iz teksta krivičnog zakona države molilje koji treba primijeniti ili je primijenjen prema okrivljenom zbog djela povodom koga se traži izručenje, a ako je djelo izvršeno na teritoriji treće države, prilaže se i izvod iz teksta krivičnog zakona te države.
(4) Ako su podaci i isprave iz stava 3 ovog člana dostavljeni na stranom jeziku, mora se priložiti i ovjeren prevod na crnogorskom jeziku.

Član 16

(1) Ministarstvo dostavlja zamolnicu za izručenje istražnom sudiji suda na čijem području lice čije se izručenje traži boravi ili na čijem se području zatekne.
(2) Ako se ne zna prebivalište ili boravište lica čije se izručenje traži, ustanoviće se njegovo prebivalište ili boravište preko organa državne uprave nadležnog za poslove prebivališta i boravišta.
(3) Ako je zamolnica podnijeta u skladu sa članom 15 ovog zakona, istražni sudija će izdati nalog da se lice čije se izručenje traži pritvori, ako postoji opasnost da će to lice da izbjegne postupak izručenja ili ako postoje drugi razlozi iz Zakonika o krivičnom postupku, odnosno preduzeće druge mjere za obezbjeđenje njegovog prisustva, osim ako je iz same zamolnice i dostavljenih podataka i isprava očigledno da nema uslova za izručenje.
(4) Pritvor iz stava 3 ovog člana može trajati najduže do izvršenja odluke o izručenju, ali ne duže od šest mjeseci.
(5) Na obrazloženi zahtjev države molilje vijeće nadležnog suda može, u opravdanim slučajevima, produžiti trajanje pritvora iz stava 3 ovog člana za još dva mjeseca.
(6) Istražni sudija će licu čije se izručenje traži, kada ustanovi njegov identitet, bez odlaganja, saopštiti zbog čega se i na osnovu kojih dokaza traži njegovo izručenje i pozvati ga da iznese svoju odbranu.
(7) O ispitivanju i odbrani sastaviće se zapisnik. Istražni sudija je dužan da odmah saopšti licu čije se izručenje traži da može uzeti branioca ili će mu postaviti branioca po službenoj dužnosti ako je u pitanju krivično djelo za koje je odbrana po Zakoniku o krivičnom postupku obavezna.

Član 17

(1) Pritvor u cilju izručenja može se, pod uslovima iz člana 15 ovog zakona, odrediti i prije prijema zamolnice države molilje, ako ona to zahtijeva ili ako postoji osnovana sumnja da je lice čije se izručenje traži učinilo krivično djelo za koje može biti izručeno državi molilji.
(2) Istražni sudija će pustiti na slobodu lice čije se izručenje traži kad prestanu razlozi zbog kojih je pritvor određen ili ako zamolnica za izručenje ne bude podnijeta u roku koji je odredio, vodeći računa o svim okolnostima, a koji ne može biti duži od 40 dana od dana pritvaranja. Pritvor određen na osnovu stava 1 ovog člana može biti ukinut ako u roku od 18 dana od dana pritvaranja lica čije se izručenje traži ne bude podnesena zamolnica.
(3) O rokovima koje je odredio istražni sudija Ministarstvo bez odlaganja obavještava državu molilju. Izuzetno, ako za to postoje opravdani razlozi, istražni sudija može, na zahtjev države molilje, produžiti trajanje pritvora za još najviše 30 dana.

Član 18

(1) Po saslušanju državnog tužioca i branioca, istražni sudija će, po potrebi, sprovesti i druge radnje radi utvrđivanja da li postoje uslovi za izručenje, odnosno za predaju predmeta na kojima je ili pomoću kojih je učinjeno krivično djelo, ako su ti predmeti oduzeti od lica čije se izručenje traži.
(2) Po sprovođenju radnji iz stava 1 ovog člana istražni sudija će spise predmeta sa svojim mišljenjem dostaviti nadležnom vijeću.
(3) Ako je protiv lica čije se izručenje traži kod domaćeg suda u toku krivični postupak zbog istog ili drugog krivičnog djela, istražni sudija će to naznačiti u spisima predmeta.

Član 19

(1) Ako vijeće nadležnog suda nađe da nijesu ispunjeni uslovi za izručenje propisani ovim zakonom, donijeće rješenje kojim se zamolnica za izručenje odbija.
(2) Rješenje iz stava 1 ovog člana sud će, po službenoj dužnosti, dostaviti neposredno višem sudu, koji može, po saslušanju državnog tužioca, potvrditi, ukinuti ili preinačiti rješenje.
(3) Ako se lice čije se izručenje traži nalazi u pritvoru, vijeće nadležnog suda može odlučiti da ostane u pritvoru do pravosnažnosti rješenja o odbijanju njegovog izručenja.
(4) Pravosnažno rješenje kojim se izručenje odbija dostavlja se Ministarstvu, koje će o tome obavijestiti državu molilju.

Član 20

(1) Ako vijeće nadležnog suda nađe da su ispunjeni uslovi za izručenje propisani ovim zakonom, utvrdiće to rješenjem.
(2) Protiv rješenja iz stava 1 ovog člana lice čije se izručenje traži ima pravo žalbe, u roku od tri dana od dana prijema rješenja, neposredno višem sudu.

Član 21

Ako drugostepeni sud potvrdi rješenje iz člana 20 ovog zakona ili ako protiv rješenja prvostepenog suda ne bude uložena žalba, predmet se dostavlja ministru nadležnom za poslove pravosuđa (u daljem tekstu: ministar), radi odlučivanja o dozvoli izručenja.

Član 22

(1) U slučaju iz člana 21 ovog zakona ministar donosi rješenje kojim izručenje dozvoljava ili ne dozvoljava.
(2) Ministar može, kad dozvoli izručenje, donijeti rješenje da se izručenje odloži iz razloga što je zbog drugog krivičnog djela kod domaćeg suda u toku krivični postupak protiv lica čije se izručenje traži ili što se to lice nalazi na izdržavanju kazne zatvora u Crnoj Gori.
(3) Ministar neće dozvoliti izručenje lica koje u Crnoj Gori uživa pravo azila ili kad se može opravdano pretpostaviti da bi lice čije se izručenje traži u slučaju izručenja bilo izloženo progonu ili kažnjavanju zbog svoje rase, vjere, državljanstva, pripadnosti određenoj društvenoj grupi ili zbog svojih političkih uvjerenja ili bi njegov položaj bio otežan zbog nekog od tih razloga.
(4) Ministar neće dozvoliti izručenje ako u krivičnom postupku koji je prethodio izručenju licu čije se izručenje traži nije bilo omogućeno da ima branioca.

Član 23

(1) U rješenju kojim dozvoljava izručenje ministar će navesti da se bez saglasnosti Crne Gore:
1) lice čije se izručenje traži ne može goniti za drugo prije izručenja učinjeno krivično djelo,
2) prema licu čije se izručenje traži ne može izvršiti kazna za drugo prije izručenja učinjeno krivično djelo,
3) prema licu čije se izručenje traži ne može primijeniti teža kazna od one na koju je osuđen,
4) lice čije se izručenje traži ne smije izručiti trećoj državi radi gonjenja za krivično delo učinjeno prije dozvoljenog izručenja.
(2) Pored uslova iz stava 1 ovog člana, ministar može postaviti i druge uslove za izručenje.

Član 24

(1) O rješenju kojim je odlučeno po zamolnici za izručenje obavijestiće se država molilja diplomatskim putem.
(2) Rješenje kojim se dozvoljava izručenje dostaviće se organu uprave nadležnom za poslove policije koji lice čije je izručenje dozvoljeno sprovodi do graničnog prelaza, gdje će se na ugovorenom mjestu predati organima države molilje.

Član 25

(1) Država molilja će preuzeti lice čije je izručenje dozvoljeno u roku od 30 dana od dana dostavljanja rješenja o izručenju.
(2) Ministar može produžiti rok iz stava 1 ovog člana za još 15 dana, na obrazloženi zahtjev države molilje.
(3) Ukoliko se po isteku roka iz st. 1 i 2 ovog člana ne izvrši preuzimanje lice čije je izručenje dozvoljeno će biti odmah pušteno na slobodu, a ministar može da odbije ponovni zahtjev za izručenje zbog istog krivičnog djela.

Član 26

Ako izručenje istog lica traži više država zbog istog ili različitih krivičnih djela, prilikom odlučivanja o dozvoli izručenja uzeće se u obzir težina krivičnih djela, mjesto izvršenja, redosljed podnošenja zahtjeva, državljanstvo traženog lica, mogućnost daljeg izručenja drugoj državi, kao i druge okolnosti.

Član 27

(1) Ako izručenje traži strana država od druge strane države, a lice čije se izručenje traži bi se moralo sprovesti preko teritorije Crne Gore, sprovođenje može, po zamolnici države molilje, dozvoliti ministar, pod uslovom da se ne radi o crnogorskom državljaninu i da se izručenje ne vrši zbog političkog ili vojnog krivičnog Djela.
(2) Zamolnica za sprovođenje lica preko teritorije Crne Gore sadrži podatke i isprave iz člana 15 stav 3 ovog zakona.
(3) U slučaju sprovođenja lica preko teritorije Crne Gore vazdušnim saobraćajem, kada nije predviđeno slijetanje, nije potrebna dozvola iz stava 1 ovog člana.
(4) O sprovođenju iz stava 3 ovog člana država molilja će obavijestiti Ministarstvo. Obavještenje sadrži podatke kao što su: ime i prezime lica koje se sprovodi preko teritorije Crne Gore, kojoj se državi izručuje, zbog kojeg krivičnog djela se izručenje vrši, kao i vrijeme prelijetanja.

Član 28

(1) Po zamolnici države molilje nadležni sud će zaplijeniti i predati, u skladu sa domaćim zakonom, predmete koji mogu da posluže kao dokazni materijal ili koji su nastali izvršenjem krivičnog djela.
(2) Predmeti iz stava 1 ovog člana predaće se i ako se već odobreno izručenje ne može ostvariti zbog smrti ili bjekstva lica čije se izručenje traži.
(3) Ako predmeti iz stava 1 ovog člana podliježu zaplijeni ili oduzimanju na teritoriji Crne Gore, mogu se u vezi sa krivičnim postupkom koji je u toku, privremeno zadržati ili predati, uz uslov da budu vraćeni.
(4) Predmeti iz stava 1 ovog člana, na kojima postoje prava Crne Gore ili trećih lica, po završetku pretresa, će biti vraćeni Crnoj Gori što je moguće prije. Troškove vraćanja predmeta snosi država molilja.

Član 29

(1) Lice za čije izručenje je strana država podnijela zamolnicu, kad su ispunjeni uslovi za izručenje propisani ovim zakonom, može se izručiti po skraćenom postupku, uz saglasnost tog lica.
(2) Saglasnost iz stava 1 ovog člana unijeće se u zapisnik pred nadležnim sudom u skladu sa Zakonikom o krivičnom postupku, na način koji garantuje da je saglasnost data dobrovoljno i da je lice čije se izručenje traži, prilikom davanja saglasnosti, bilo svjesno posljedica date saglasnosti. Data saglasnost se ne može opozvati.
(3) Odluku o izručenju u skraćenom postupku donosi nadležni sud.
(4) O odluci iz stava 3 ovog člana sud će bez odlaganja obavijestiti Ministarstvo koje će obavijestiti državu molilju.
(5) Izručenje u skraćenom postupku ima dejstvo izručenja u redovnom postupku.

Član 30

Troškove izručenja koji su nastali van teritorije Crne Gore snosi država molilja.

Član 31

(1) Ako se protiv lica koje se nalazi u stranoj državi vodi u Crnoj Gori krivični postupak ili ako je licu koje se nalazi u stranoj državi nadležni sud u Crnoj Gori izrekao kaznu, ministar može podnijeti zamolnicu za izručenje.
(2) Zamolnica se podnosi zamoljenoj državi diplomatskim putem sa ispravama i podacima iz člana 15 ovog zakona.

Član 32

(1) Kad postoji opasnost da će lice čije se izručenje traži pobjeći ili da će se sakriti, ministar može, i prije nego što se postupi u skladu sa članom 31 ovog zakona, tražiti da se protiv tog lica odredi privremeni pritvor ili preduzmu druge mjere radi sprječavanja njegovog bjekstva.
(2) U zamolnici za privremeno pritvaranje posebno će se naznačiti podaci o identitetu lica čije se izručenje traži, naziv krivičnog djela zbog kojeg se izručenje traži, optužnica, presuda ili odluka o pritvoru, datum, mjesto i naziv organa koji je odredio pritvor, odnosno podaci o pravosnažnosti presude, kao i izjava da će se izručenje tražiti redovnim putem.

Član 33

(1) Ako lice čije se izručenje traži bude izručeno, može se krivično goniti, odnosno prema njemu se može izvršiti kazna za krivično djelo za koje je izručenje dozvoljeno.
(2) Ako je lice iz stava 1 ovog člana pravosnažno osuđeno od nadležnog suda u Crnoj Gori i za druga, prije izručenja, učinjena krivična dela za koja izručenje nije dozvoljeno, shodno se primjenjuju odredbe Zakonika o krivičnom postupku o preinačenju presude bez ponavljanja postupka.
(3) Ako je izručenje dozvoljeno pod određenim uslovima u pogledu vrste ili visine kazne koja se može izreći, odnosno izvršiti i pod tim uslovima bude prihvaćeno, sud je pri izricanju kazne vezan tim uslovima, a ako se radi o izvršenju već izrečene kazne, sud koji je sudio u posljednjem stepenu preinačiće presudu i izreći kaznu u skladu sa uslovima izručenja.
(4) Ako je izručeno lice bilo pritvoreno u stranoj državi zbog krivičnog djela zbog koga je izručeno, vrijeme koje je provelo u pritvoru uračunaće se u kaznu zatvora.

III. USTUPANjE I PREUZIMANjE KRIVIČNOG GONjENjA

Član 34

(1) Ako je na teritoriji Crne Gore krivično djelo učinio stranac koji ima prebivalište u stranoj državi, toj državi se mogu, bez obzira na uslove iz člana 11 ovog zakona, ustupiti krivični spisi radi krivičnog gonjenja i suđenja, ako se strana država tome ne protivi.
(2) Prije donošenja rješenja o sprovođenju istrage, odluku o ustupanju krivičnog gonjenja donosi nadležni državni tužilac, a ako je rješenje donijeto do početka glavnog pretresa, odluku o ustupanju krivičnog gonjenja će donijeti vijeće nadležnog suda sastavljeno od trojice sudija.
(3) Odluka o ustupanju krivičnog gonjenja može se donijeti za krivična djela za koja je propisana kazna zatvora do deset godina, kao i za krivična djela ugrožavanja javnog saobraćaja.
(4) Ako je oštećeni crnogorski državljanin, ustupanje krivičnog gonjenja nije dozvoljeno ako se oštećeni tome protivi, osim ako je dato obezbjeđenje za ostvarivanje njegovog imovinsko-pravnog zahtjeva.
(5) Ako se okrivljeni nalazi u pritvoru, od zamoljene države zatražiće se najkraćim putem da, u roku od 15 dana, obavijesti nadležni organ u Crnoj Gori da li preuzima gonjenje.

Član 35

Nadležni sud ili državni tužilac zamolnicu za ustupanje krivičnog gonjenja sa odlukom o ustupanju krivičnog gonjenja i spisima predmeta dostavlja Ministarstvu.
Ministarstvo zamolnicu za ustupanje krivičnog gonjenja dostavlja nadležnom organu zamoljene države, u skladu sa članom 4 ovog zakona.

Član 36

(1) Zamolnica države molilje da se u Crnoj Gori preuzme krivično gonjenje crnogorskog državljanina ili lica koje ima prebivalište u Crnoj Gori, zbog krivičnog djela izvršenog u državi molilji, upućuje se sa spisima nadležnom državnom tužiocu na čijem području to lice ima prebivalište.
(2) Ako je nadležnom organu države molilje podnesen imovinskopravni zahtjev, postupiće se kao da je taj zahtjev podnesen nadležnom sudu.
(3) O odbijanju da se preuzme krivičnog gonjenja, kao i o pravosnažnoj odluci donesenoj u krivičnom postupku, obavijestiće se država molilja, u skladu sa članom 4 ovog zakona.

Član 37

(1) Ako je preuzeto krivično gonjenje po zamolnici iz člana 36 ovog zakona, primjenjivaće se domaći zakon.
(2) Zakon strane države će se primijeniti u slučaju kada je on blaži za okrivljeno lice.

IV. IZVRŠENjE STRANE KRIVIČNE PRESUDE

Član 38

(1) Nadležni sud u Crnoj Gori će izvršiti pravosnažnu krivičnu presudu stranog suda ako je to predviđeno međunarodnim ugovorom ili ako postoji uzajamnost i ako krivičnu sankciju izrekne u skladu sa domaćim zakonom.
(2) U slučaju iz stava 1 ovog člana nadležni sud donosi presudu u vijeću sastavljenom od trojice sudija, bez prisustva stranaka.
(3) Mjesna nadležnost suda određuje se prema posljednjem prebivalištu osuđenog lica u Crnoj Gori, a ako osuđeno lice nije imalo prebivalište u Crnoj Gori, prema mjestu rođenja. Ako osuđeno lice nije imalo prebivalište, niti je rođeno u Crnoj Gori, Vrhovni sud Crne Gore će odrediti jedan od stvarno nadležnih sudova pred kojim će se sprovesti postupak.
(4) U izreku presude iz stava 2 ovog člana sud će unijeti potpunu izreku i naziv suda iz presude stranog suda i izreći sankciju. U obrazloženju presude iznijeće se razlozi kojima se sud rukovodio prilikom izricanja sankcije i ukazati na razloge stranog suda čija se presuda izvršava.
(5) Protiv presude mogu izjaviti žalbu državni tužilac i osuđeni ili njegov branilac.

Član 39

(1) Ako je strani sud izrekao krivičnu sankciju koja nije predviđena domaćim zakonom, nadležni sud Crne Gore će izreći krivičnu sankciju koja je po vrsti i težini najpribližnija krivičnoj sankciji koju je izrekao strani sud.
(2) U slučaju iz stava 1 ovog člana krivična sankcija ne smije biti strožija od krivične sankcije koju je izrekao strani sud.

Član 40

Odredbe domaćeg zakona o pomilovanju, amnestiji i uslovnom otpustu primjenjuju se i na lica osuđena stranom krivičnom presudom koja se izvršava u Crnoj Gori.

Član 41

(1) Krivična presuda suda Crne Gore može se izvršiti u stranoj državi ako je to predviđeno međunarodnim ugovorom ili ako postoji uzajamnost.
(2) Ako strani državljanin osuđen u Crnoj Gori ili nadležni organ ovlašćen međunarodnim ugovorom podnese zamolnicu nadležnom sudu u Crnoj Gori da osuđeni izdržava kaznu u svojoj zemlji, sud će postupiti u skladu sa međunarodnim ugovorom.

V. OSTALI OBLICI MEĐUNARODNE PRAVNE POMOĆI

Član 42

Ostali oblici međunarodne pravne pomoći su: dostavljanje akata, pisanih materijala i drugih predmeta u vezi sa krivičnim postupkom u državi molilji; međusobna razmjena informacija, kao i izvršenje pojedinih procesnih radnji; saslušanje okrivljenog, svjedoka i vještaka, uključujući saslušanje putem video i telefonske konferencijske veze, uviđaj, pretresanje prostorija i lica, privremeno oduzimanje predmeta, mjere tajnog nadzora, DNK analiza, privremena predaja lica lišenog slobode radi svjedočenja, dostavljanje podataka iz kaznene evidencije i druge procesne radnje.

Član 43

(1) Ministarstvo dostavlja i prima zamolnice za oblike međunarodne pravne pomoći iz člana 42 ovog zakona u skladu sa članom 4 ovog zakona.
(2) O dozvoljenosti i načinu izvršenja radnje koja je predmet zamolnice stranog pravosudnog organa odlučuje sud u skladu sa domaćim zakonom i međunarodnim ugovorom.

Član 44

(1) Po zamolnici stranog pravosudnog organa domaći pravosudni organ može dozvoliti prisustvo stranog službenog lica i lica koje ima pravni interes za izvršenje radnje koja je tražena zamolnicom.
(2) U slučaju dozvole prisustva po zamolnici iz stava 1 ovog člana, domaći pravosudni organ dostaviće obavještenje stranom pravosudnom organu o mjestu i vremenu izvršenja radnje koja je tražena zamolnicom.

Član 45

Procesna radnja koju je preduzeo strani pravosudni organ u skladu sa svojim zakonom biće u krivičnom postupku izjednačena sa odgovarajućom procesnom radnjom koju preduzima domaći pravosudni organ, osim ako to nije u suprotnosti sa načelima domaćeg pravnog sistema i opšteprihvaćenim pravilima međunarodnog prava.

Član 46

Međunarodna pravna pomoć se neće pružiti ako se zamolnica odnosi na vojno krivično djelo.

Član 47

Međunarodna pravna pomoć iz člana 42 ovog zakona može da se odbije:
1) ako se zamolnica države molilje odnosi na politička krivična djela;
2) ako bi udovoljenje zamolnici države molilje moglo da povrijedi suverenitet, ustavno uređenje, bezbjednost ili druge bitne interese Crne Gore.

Član 48

(1) Domaći pravosudni organ može da odloži pružanje međunarodne pravne pomoći iz člana 42 ovog zakona ukoliko je to neophodno zbog krivičnog gonjenja ili vođenja krivičnog postupka koji je u toku pred domaćim pravosudnim organima, a koji je u vezi sa dostavljenom zamolnicom.
(2) Ako domaći pravosudni organ odloži pružanje međunarodne pravne pomoći, u skladu sa stavom 1 ovog člana, o tome će obavijestiti državu molilju uz navođenje razloga za odlaganje.

Član 49

(1) Lice koje je u Crnoj Gori lišeno slobode može kao svjedok, u cilju saslušanja, radi suočenja ili uviđaja, da bude privremeno prebačeno u državu molilju, po zamolnici njenog nadležnog pravosudnog organa, zbog postupka koji je u njoj pokrenut, ukoliko:
1) da izjavu u zapisnik kod nadležnog suda da je saglasno sa privremenim prebacivanjem;
2) zbog privremenog prebacivanja neće biti produženo trajanje lišenja slobode i da neće biti ugrožen krivični postupak koji se protiv njega vodi u Crnoj Gori;
3) za vrijeme privremenog prebacivanja neće biti kažnjeno ili mu neće biti izrečena neka druga sankcija;
4) je obezbijeđeno da će prebačeno lice odmah poslije obavljene procesne radnje biti vraćeno u Crnu Goru.
(2) Država molilja je dužna da lice iz stava 1 ovog člana, bez odlaganja, odmah nakon obavljene procesne radnje vrati u Crnu Goru, a najkasnije u roku od 60 dana.
(3) Rješenje o prebacivanju donosi nadležni sud u vijeću sastavljenom od trojice sudija, a izvršava se na način predviđen u članu 24 stav 2 ovog zakona.
(4) Protiv rješenja iz stava 3 ovog člana lice čije se prebacivanje traži ima pravo žalbe nadležnom sudu u roku od tri dana od dana prijema rješenja.

Član 50

U slučaju kad se radi o krivičnim djelima pravljenja i stavljanja u opticaj falsifikovanog novca, pranja novca, neovlašćene proizvodnje, prerađivanja i prodaje opojnih droga i otrova, trgovine ljudima, kao i o drugim krivičnim djelima u pogledu kojih se međunarodnim ugovorima predviđa centralizacija podataka, organ pred kojim se vodi krivični postupak dužan je da, bez odlaganja, dostavi Nacionalnom centralnom birou INTERPOL-a podatke o krivičnim djelima i učiniocu, a provostepeni sud i pravosnažnu presudu.

Član 51

(1) Ministarstvo će, na zahtjev domaćih pravosudnih organa, od nadležnih stranih pravosudnih organa pribavljati tekstove propisa koji važe ili su važili u drugim zemljama, a po potrebi i obavještenja o određenom pravnom pitanju.
(2) Ministarstvo će, na zahtjev stranih pravosudnih organa, dostaviti tekstove domaćih propisa ili obavještenja o određenom pravnom pitanju.

Član 52

(1) Međunarodna pravna pomoć iz člana 42 ovog zakona se pruža i Evropskom sudu za ljudska prava i Evropskom sudu pravde, u skladu sa ovim zakonom.
(2) Posebnim zakonom propisaće se pružanje međunarodne pravne pomoći Međunarodnom krivičnom sudu.

Član 53

Troškove nastale u vezi sa vještačenjem, kao i troškove privremenog prebacivanja lica lišenog slobode radi saslušanja u državi molilji snosi država molilja.

VI. PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 54

Ako nije drukčije određeno ovim zakonom, na postupak pružanja međunarodne pravne pomoći shodno se primjenjuju odredbe Zakonika o krivičnom postupku.

Član 55

Postupci pružanja međunarodne pravne pomoći koji su u toku na dan stupanja na snagu ovog zakona sprovešće se prema odredbama GlaveXXXiXXXIZakona o krivičnom postupku ("Službeni list SFRJ", br. 4/77, 14/85, 74/87, 57/89 i 3/90 i "Službeni list SRJ", br. 27/92 i 24/94).

Član 56

Stupanjem na snagu ovog zakona prestaju da važe odredbe GlaveXXXiXXXIZakona o krivičnom postupku ("Službeni list SFRJ", br. 4/77, 14/85, 74/87, 57/89 i 3/90 i "Službeni list SRJ", br. 27/92 i 24/94).

Član 59

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu Crne Gore".
SU-SK Broj 01-836/5
Podgorica, 26. decembra 2007. godine
Skupština Crne Gore
Predsjednik, Ranko Krivokapić, s.r.