ZAKON

O VISOKOM OBRAZOVANjU

(Objavljen u "Sl. listu RCG", br. 60 od 28. oktobra 2003, "Sl. listu Crne Gore", br. 4 od 17. januara 2008, 45/10, 40/11, 47/11)

IOPŠTE ODREDBE

Predmet zakona

Član 1.

Ovim zakonom uređuju se osnove visokog obrazovanja, uslovi obavljanja djelatnosti, vrste programa, načela organizacije ustanova koje obavljaju ovu djelatnost, kao i druga pitanja od značaja za obavljanje djelatnosti visokog obrazovanja.

Ciljevi visokog obrazovanja

Član 2.

Ciljevi visokog obrazovanja su:
1) uspostavljanje, unapređivanje i razvijanje znanja, nauke, umjetnosti i kulture;
2) prenošenje opštih, naučnih i profesionalnih znanja i vještina putem nastave i istraživanja;
3) obezbjeđivanje mogućnosti za sticanje visokog obrazovanja tokom čitavog života;
4) uspostavljanje i razvijanje međunarodne saradnje.

Definicija visokog obrazovanja

Član 3.

Visoko obrazovanje, u smislu ovog zakona, je djelatnost od javnog interesa koja omogućava sticanje diplome:
1) primijenjenih osnovnih studija;
2) akademskih osnovnih studija;
3) specijalističkih studija;
4) primijenjenih magistarskih studija;
5) akademskog naziva magistra nauka;
6) akademskog naziva doktora nauka.

Ostvarivanje visokog obrazovanja

Član 4.

Visoko obrazovanje ostvaruju univerziteti i ustanove visokog obrazovanja (u daljem tekstu: ustanova) koje su licencirane i akreditovane u skladu sa ovim zakonom.

Autonomija ustanova

Član 5.

Ustanova je autonomna u obavljanju svoje djelatnosti, u skladu sa ovim zakonom.

Dostupnost visokog obrazovanja

Član 6.

Visoko obrazovanje dostupno je svim licima, pod uslovima propisanim ovim zakonom i statutom ustanove.

Jednakost

Član 7.

U ostvarivanju prava na visoko obrazovanje nije dozvoljena diskriminacija po osnovu: pola, rase, bračnog stanja, boje, jezika, vjere, političkog ili drugog ubjeđenja, nacionalnog, etničkog ili drugog porijekla, pripadnosti nacionalnoj zajednici, imovinskom statusu, onesposobljenosti (invalidnosti) ili drugom sličnom osnovu, položaju ili okolnosti.

Pojmovnik

Član 8.

Pojedini izrazi u ovom zakonu imaju značenje:
1) akreditacija je postupak utvrđivanja validnosti studijskih programa, odnosno ustanova, njihove primjerenosti važećim standardima kvaliteta i tržištu rada i certifikat obezbjeđivanja prava ustanovi na dodjelu stepena obrazovanja, zanimanja i profesije;
2) licenca je dokument kojim se ustanovi daje pravo na rad na osnovu ispunjenosti utvrđenih standarda;
3) ocjena kvaliteta predstavlja niz eksplicitnih postupaka vrednovanja ili procjena koji se odnose na studijske programe, nastavu i uslove rada ustanova, definisanih u saradnji sa agencijama za kvalitet evropskog prostora visokog obrazovanja;
4) diploma je javna isprava kojom se dokazuje da je stečena kvalifikacija rezultat uspješno završenog programa visokog obrazovanja;
5) dopuna diplome (Supplement)je javna isprava koja se prilaže uz određenu diplomu ustanove radi detaljnijeg uvida u nivo, prirodu, sadržaj, sistem i pravila studiranja i postignute rezultate tokom studija lica kome je diploma izdata, a koja je zasnovana na osnovnom modelu utvrđenom za jedinstveni evropski prostor visokog obrazovanja;
6) javno važeći obrazovni program je akreditovani obrazovni program;
7) evropski prostor visokog obrazovanja obuhvata ustanove visokog obrazovanja zemalja potpisnica Zajedničke deklaracije evropskih ministara visokog obrazovanja u Bolonji (1999);
8)ECTSje evropski sistem transfera kredita;
9)OTEFodržavanje tehničkih fakulteta.

Upotreba rodno osjetljivog jezika

Član 8a

Svi izrazi koji se u ovom zakonu koriste za fizička lica u muškom rodu obuhvataju iste izraze u ženskom rodu.

IINADLEŽNOST ORGANA U OSTVARIVANjU VISOKOG OBRAZOVANjA

1. Vlada Crne Gore

Član 9.

Vlada Crne Gore (u daljem tekstu: Vlada):
1) utvrđuje strategiju razvoja visokog obrazovanja u Crnoj Gori;
2) osniva javne ustanove, u skladu sa ovim zakonom;
3) obezbjeđuje posebna sredstva ustanovama radi stvaranja jednakih uslova za ostvarivanje prava na visoko obrazovanje invalidnim licima studentima;
4) donosi akt o imenovanju Savjeta za visoko obrazovanje;
5) vrši i druge poslove propisane zakonom.

2. Ministarstvo nadležno za prosvjetu i nauku

Član 10.

Ministarstvo nadležno za prosvjetu i nauku (u daljem tekstu: Ministarstvo):
1) priprema i predlaže strategiju razvoja visokog obrazovanja;
2) izdaje, mijenja i oduzima licencu ustanovi;
3) propisuje sadržaj i oblik diplome i dopune diplome (Supplement)koje izdaju ustanove;
4) predlaže upisnu politiku na javnim ustanovama;
5) utvrđuje predlog normativa za finansiranje visokog obrazovanja;
6) daje predloge za utvrđivanje modela za finansijsku pomoć studentima;
7) podstiče mobilnost studenata i akademskog osoblja u okviru evropskog prostora visokog obrazovanja i na međunarodnom nivou;
8) prati međunarodne sporazume i konvencije za akademsko i profesionalno priznavanje kvalifikacija; pruža informacije javnosti o stranim kvalifikacijama i stara se o uključivanju ustanova u proces priznavanja visokoškolskih kvalifikacija u oblasti jedinstvenog evropskog prostora visokog obrazovanja;
9) stara se o obezbjeđivanju jednake mogućnosti u dostupnosti visokog obrazovanja, razvoja, osposobljavanja i usavršavanja osoblja i drugih aspekata visokog obrazovanja;
10) obezbjeđuje uslove za međunarodnu saradnju ustanova;
11) vodi registar licenciranih ustanova i akreditovanih studijskih programa;
12) donosi propise za sprovođenje ovog zakona;
13) vrši upravni nadzor, u skladu sa zakonom;
14) obavlja i druge poslove propisane zakonom.

3. Savjet za visoko obrazovanje

Član 11.

Za unapređivanje oblasti visokog obrazovanja Vlada imenuje Savjet za visoko obrazovanje (u daljem tekstu: Savjet).

Nadležnost Savjeta

Član 12.

Savjet analizira stanje i dostignuća u visokom obrazovanju, daje stručne predloge Vladi i, u tom cilju, ima posebna ovlašćenja da:
1) daje mišljenje na predlog strategije razvoja visokog obrazovanja;
2) daje mišljenje u postupku utvrđivanja normativa za izdavanje, izmjene i oduzimanje licence;
3) daje mišljenje na mjerila za izbor u akademska zvanja;
4) daje mišljenje u postupku utvrđivanja normativa za finansiranje visokog obrazovanja;
5) utvrđuje mjerila za ocjenjivanje studijskih programa sa stanovišta njihove usklađenosti sa profesionalnim potrebama i međunarodne uporedivosti;
6) preduzima periodične kontrole kvaliteta licenciranih ustanova i izdaje certifikat o akreditaciji ili reakreditaciji;
7) vrši u druge poslove propisane ovim zakonom i aktom o osnivanju Savjeta.

Odgovornost Savjeta za kvalitet

Član 13.

Savjet je odgovoran za ostvarivanje kvaliteta visokog obrazovanja u Crnoj Gori.
Savjet je dužan da pomaže ustanove u unapređenju i održavanju kvaliteta njihovih djelatnosti.

Sastav i imenovanje Savjeta

Član 14

Savjet ima 13 članova, uključujući i predsjednika.
Savjet imenuje Vlada na period od četiri godine.
Članovi Savjeta se imenuju iz reda istaknutih stručnjaka iz oblasti visokog obrazovanja, nauke, tehnologije i umjetnosti i oblasti privrede, društvenih djelatnosti i