ZAKON

O MEĐUNARODNOJ PRAVNOJ POMOĆI U KRIVIČNIM STVARIMA

(Objavljen u "Sl. listu CG", br. 4 od 17. januara 2008)

I. OPŠTE ODREDBE

Član 1

Ovim zakonom uređuju se uslovi i postupak pružanja međunarodne pravne pomoći u krivičnim stvarima (u daljem tekstu: međunarodna pravna pomoć).

Član 2

(1) Međunarodna pravna pomoć pruža se u skladu sa međunarodnim ugovorom.
(2) Ako međunarodni ugovor ne postoji ili određena pitanja nijesu regulisana međunarodnim ugovorom, međunarodna pravna pomoć pruža se u skladu sa ovim zakonom, pod uslovom da postoji uzajamnost ili se može očekivati da bi strana država izvršila zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć domaćeg pravosudnog organa.

Član 3

Međunarodna pravna pomoć obuhvata izručenje okrivljenih i osuđenih lica, ustupanje i preuzimanje krivičnog gonjenja, izvršenje stranih krivičnih presuda, dostavljanje akata, pisanih materijala i drugih predmeta u vezi sa krivičnim postupkom u stranoj državi, kao i izvršenje pojedinih procesnih radnji kao što su: saslušanje okrivljenog, svjedoka i vještaka, uviđaj, pretresanje prostorija i lica i privremeno oduzimanje predmeta.

Član 4

(1) Domaći pravosudni organ prosljeđuje zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć stranim pravosudnim organima i prima zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć stranih pravosudnih organa preko ministarstva nadležnog za poslove pravosuđa (u daljem tekstu: Ministarstvo).
(2) U slučaju kad međunarodni ugovor, odnosno uzajamnost ne postoji, Ministarstvo zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć dostavlja i prima diplomatskim putem.
(3) U slučaju kad je to predviđeno međunarodnim ugovorom ili kad postoji uzajamnost, Ministarstvo dostavlja i prima zamolnice za međunarodnu pravnu pomoć preko nadležnog organa strane države kao centralnog organa komunikacije.
(4) Izuzetno, kad je to predviđeno međunarodnim ugovorom, domaći pravosudni organ može neposredno dostaviti nadležnom stranom pravosudnom organu i primiti od stranog pravosudnog organa zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć, uz obavezu da kopiju zamolnice dostavi Ministarstvu.
(5) U hitnim slučajevima, ako postoji uzajamnost, zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć može se dostavljati i primati posredstvom Nacionalnog centralnog biroa INTERPOL-a.
(6) Za pružanje međunarodne pravne pomoći nadležni su sudovi i državno tužilaštvo, u skladu sa zakonom.

Član 5

Međunarodna pravna pomoć se može pružiti ako je djelo zbog koga se traži pružanje pravne pomoći krivično djelo i po domaćem zakonu i po zakonu strane države čiji je pravosudni organ podnio zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć.

Član 6

(1) Ukoliko međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije propisano, uz zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć domaćeg, odnosno stranog pravosudnog organa prilaže se prevod zamolnice na jeziku države kojoj se zamolnica upućuje ili na jednom od službenih jezika Savjeta Evrope, ako to prihvata država kojoj je zamolnica upućena. Odgovori na zamolnice stranih pravosudnih organa se ne prevode.
(2) Domaći pravosudni organ postupiće po zamolnici za međunarodnu pravnu pomoć stranog pravosudnog organa i kad je zamolnica podnesena elektronskim ili drugim telekomunikacionim sredstvom koje obezbjeđuje potvrdu o prijemu, ako može utvrditi njenu vjerodostojnost, a strani pravosudni organ je spreman da dostavi izvornik zamolnice u roku od 15 dana.

Član 7

Ako međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije određeno, potpisana i ovjerena zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć sadrži:
1) naziv i sjedište organa koji je uputio zamolnicu;
2) naziv organa kome se zamolnica upućuje, a ukoliko nije poznat njegov tačan naziv, naznaku "nadležni pravosudni organ", uz naziv države čiji je to organ;
3) pravni osnov za pružanje međunarodne pravne pomoći;
4) oblik međunarodne pravne pomoći koja se traži i razlog zamolnice;
5) pravnu kvalifikaciju učinjenog krivičnog djela i njegov kratak činjenični opis, osim ako se zamolnica odnosi na dostavu sudskih pismena (podnesaka, isprava i sl.);
6) državljanstvo i druge lične podatke lica u odnosu na koje se traži međunarodna pravna pomoć i njegov položaj u postupku;
7) vrstu sudskog pismena, u slučaju njegove dostave .

Član 8

Ako međunarodnim ugovorom ili ovim zakonom nije drukčije određeno, troškove pružanja međunarodne pravne pomoći, pod uslovom uzajamnosti, snosi država kojoj je zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć upućena.

Član 9

Izrazi upotrijebljeni u ovom zakonu imaju sljedeće značenje:
1) domaći pravosudni organ - sud i državni tužilac koji su zakonom određeni za pružanje međunarodne pravne pomoći;
2) strani pravosudni organ - državni organ koji je prema propisima strane države nadležan za pružanje međunarodne pravne pomoći;
3) država molilja - strana država čiji je nadležni pravosudni organ uputio zamolnicu za međunarodnu pravnu pomoć;
4) zamoljena država - strana država kojoj se upućuje zamolnica za međunarodnu pravnu pomoć;
5) zamolnica - akt kojim se traži međunarodna pravna pomoć;
6) domaći zakon - zakon Crne Gore.

II. IZRUČENjE OKRIVLjENIH I OSUĐENIH LICA

Član 10

Izručenje okrivljenih ili osuđenih lica traži se i vrši u skladu sa ovim zakonom, ukoliko međunarodnim ugovorom nije drukčije određeno.

Član 11

(1) Uslovi za izručenje po zamolnici države molilje su:
1) da lice čije se izručenje traži nije crnogorski državljanin;
2) da djelo zbog koga se traži izručenje nije učinjeno na teritoriji Crne Gore, protiv nje ili njenog državljanina;
3) da je djelo zbog koga se traži izručenje krivično djelo i po domaćem zakonu i po zakonu države u kojoj je učinjeno;
4) da po domaćem zakonu nije nastupila zastarjelost krivičnog gonjenja ili zastarjelost izvršenja kazne prije nego što je lice čije se izručenje traži pritvoreno ili kao okrivljeni ispitano;
5) da lice čije se izručenje traži nije zbog istog djela od domaćeg suda već osuđeno ili da za isto djelo nije od domaćeg suda pravosnažno oslobođeno, osim ako se steknu uslovi za ponavaljanje krivičnog postupka predviđeni Zakonikom o krivičnom postupku ili da protiv tog lica nije u Crnoj Gori, zbog istog djela učinjenog prema Crnoj Gori ili crnogorskom državljaninu, pokrenut krivični postupak, a ako je pokrenut postupak zbog djela učinjenog prema crnogorskom državljaninu, da je položeno obezbjeđenje za ostvarivanje imovinskopravnog zahtjeva oštećenog;
6) da je utvrđen identitet lica čije se izručenje traži;
7) da država molilja navede činjenice i dokaze za postojanje osnovane sumnje da je lice čije se izručenje traži učinilo krivično djelo ili da postoji pravosnažna sudska odluka;
8) da nije u pitanju djelo malog značaja, u skladu sa Krivičnim zakonikom.

Član 12

(1) Nije dozvoljeno izručenje zbog političkog krivičnog djela, djela povezanog sa političkim krivičnim djelom ili vojnog krivičnog djela u smislu Evropske konvencije o ekstradiciji (u daljem tekstu: politička i vojna krivična djela).
(2) Zabrana iz stava 1 ovog člana ne odnosi se na krivična djela genocida, zločina protiv čovječnosti, ratnih zločina i terorizma.

Član 13

(1) Nije dozvoljeno izručenje zbog krivičnog djela za koje je domaćim zakonom i zakonom države molilje propisana kazna zatvora u trajanju do šest mjeseci ili novčana kazna.
(2) Ukoliko se traži izručenje osuđenog lica radi izdržavanja kazne, nije dozvoljeno njegovo izručenje ukoliko je trajanje izrečene kazne zatvora ili njenog neizdržanog dijela do četiri mjeseca.

Član 14

Ukoliko je prema zakonu države molilje propisana smrtna kazna za djelo zbog kojeg se traži izvršenje, izručenje se može odobriti samo ako ta država pruži garancije da smrtna kazna neće biti izrečena, odnosno izvršena.

Član 15

(1) Postupak za izručenje okrivljenog ili osuđenog lica pokreće se po zamolnici države molilje.
(2) Zamolnica za izručenje podnosi se Ministarstvu.
(3) Uz zamolnicu za izručenje prilažu se:
1) podaci za utvrđivanje identiteta okrivljenog, odnosno osuđenog lica (tačan opis, fotografije,