Na osnovu člana 12. stav 3 Uredbe o Vladi Republike Crne Gore ("Službeni list Republike Crne Gore", br. 15/94 i 4/97), člana 2. Uredbe o carinskom poslovanju ("Službeni list Republike Crne Gore", br. 33/2000 i 50/2001) i čl. 9. i 134 Carinskog zakona ("Službeni list Savezne Republike Jugoslavije", br. 45/92, 16/93, 50/93, 28/96 i 29/97), Vlada Republike Crne Gore, na sjednici održanoj 27. septembra 2002. godine, donosi

ODLUKU

O OBEZBJEĐENjU CARINE, DRUGIH UVOZNIH DAŽBINA, POREZA I AKCIZA

(Objavljena u "Sl. listu RCG", br. 56 od 16. oktobra 2002)

Član 1.

Ovom odlukom se propisuju vrste, način i postupak polaganja instrumenata obezbjeđenja za namirenje carine, drugih uvoznih dažbina, poreza i akciza (u daljem tekstu: dažbine) kod carinskih postupaka upućivanja, provoza, smještaja, izvoza i privremenog uvoza carinske robe.

Član 2.

Glavni obveznik je carinski obveznik ili lice koje se u carinskom postupku pojavljuje kao punomoćnik carinskog obveznika.
Glavni obveznik je dužan položiti obezbjeđenje za plaćanje nastalih dažbina ili dažbina koje mogu nastati (u daljem tekstu: obezbjeđenje).
Obezbjeđenje za namirenje dažbina mora biti u visini iznosa dažbina i kamata.
Obezbjeđenje može biti pojedinačno, koje važi za jedan postupak odnosno, jednu pošiljku robe i zajedničko, koje važi za više postupaka odnosno, više pošiljki roba.
Obezbjeđenje je solidarno, bilo da je izdato od fizičkih ili pravnih lica.

Član 3.

Instrumenti obezbjeđenja za namirenje dažbina su garancija banke (u daljem tekstu: garancija) i gotovinski depozit.

Član 4.

Obezbjeđenje se utvrđuje u visini koja odgovara iznosu dažbina ako se taj iznos u trenutku davanja obezbjeđenja može odrediti na neposredan način ili u najvišem iznosu dažbina koje su nastale ili bi mogle nastati prema procjeni carinarnice.
U slučaju zajedničkog obezbjeđenja za dažbine koje su nastale ili mogu nastati, čija se visina tokom perioda za koje je dato obezbjeđenje mijenja, obezbjeđenje se utvrđuje u iznosu koji čini namirenje dažbina u svakom trenutku sigurnim, a koji iznos ne može biti manji od 400.000,00 EUR.

Član 5.

Glavni obveznik može izabrati oblik obezbjeđenja iz člana 3 ove odluke.
Carinarnica može odbiti predloženi oblik obezbjeđenja, ako bi zbog takvog obezbjeđenja došlo do problema u sprovođenju carinskog postupka.
Ako carinarnica utvrdi da dato obezbjeđenje ne garantuje namirenje dažbina u potpunosti ili djelimično može zahtijevati da glavni obveznik da dodatno obezbjeđenje, ili da prethodno dato obezbjeđenje zamijeni novim.

Član 6.

Uprava carina Republike Crne Gore (u daljem tekstu: Uprava carina) može privremeno zabraniti korišćenje zajedničkih obezbjeđenja, ako se radi o robi sa povećanim rizikom.
Zabrana iz stava 1. ovog člana može trajati najviše 12 mjeseci. Uprava carina može produžiti taj rok.

Član 7.

Na zahtjev glavnog obveznika, glavni obveznik može položiti za jedan ili više carinskih postupaka zajedničko obezbjeđenje.
Glavni obveznik može položiti pojedinačno obezbjeđenje za jedan carinski postupak.
Evidenciju pojedinačnih i zajedničkih obezbjeđenja vodi organ carinske službe, kao i stepen iskorišćenosti, odnosno slobodnih sredstava za obezbjeđenje uvoznih dažbina po carinskim obveznicima.

Član 8.

Obezbjeđenje se neće polagati u slučaju kada visina dažbina ne prelazi iznos od 100,00 EUR po pošiljci, odnosno po robi.
Obezbjeđenje se neće polagati i u slučajevima:
1. prevoza morem, rijekom ili vazduhom;
2. prevoza željeznicom;
3. prevoza cjevovodom.

Član 9.

Organ carinske službe može prihvatiti kao instrument obezbjeđenja garanciju samo ako je izdata od banke sa ovlašćenjem Centralne banke Republike Crne Gore.

Član 10.

Garancijom se smatra garancija koju izdaje banka na obrascu "CG -