Na osnovu člana 82 stav 1 tač. 2 i 17 i člana 91 stav 2 Ustava Crne Gore, Skupština Crne Gore 24. saziva, na šestoj sjednici drugog redovnog (jesenjeg) zasijedanja u 2011. godini, dana 17. novembra 2011. godine, donijela je

Zakon

o potvrđivanju Konvencije o nadoknadi štete prouzrokovane vazduhoplovom trećim licima

(Objavljeno u "Sl. listu cg - međunarodni ugovori", br. 16 od 15 decembra 2011)

Član 1

Potvrđuje se Konvencija o nadoknadi štete prouzrokovane vazduhoplovom trećim licima koja je sačinjena u Montrealu 2. maja 2009. godine, u originalu na engleskom, arapskom, kineskom, ruskom i španskom jeziku.

Član 2

Tekst Konvencije iz člana 1 ovog zakona u originalu na crnogorskom i engleskom jeziku glasi:
KONVENCIJA O NADOKNADI ŠTETE PROUZROKOVANE VAZDUHOPLOVOM TREĆIM LICIMA
DRŽAVE ČLANICE OVE KONVENCIJE,
UVIĐAJUĆI potrebu za obezbjeđenjem adekvatne kompenzacije trećih lica koja su oštećena kao rezultat slučaja u vezi vazduhoplova u letu;
UVIĐAJUĆI potrebu za modernizovanjem Konvencije o šteti trećih lica uzrokovanoj stranim vazduhoplovom na tlu (Convention on Damage Caused by Foreign Aircraft to Third Parties on the Surface), potpisane u Rimu 7. novembra 1952. i Protokola za izmjenu Konvencije o šteti trećih lica prouzrokovanoj stranim vazduhoplovom na tlu, potpisane u Rimu 7. novembra 1952., potpisanog u Montrealu 23. septembra 1978. godine;
UVIĐAJUĆI važnost za obezbjeđenjem interesa trećih lica kao žrtava i potrebom za pravičnom kompenzacijom, kao i potrebu da se obezbijedi kontinuirana stabilnost vazduhoplovne industrije;
POTVRĐUJUĆI želju urednog razvoja operacija međunarodnog vazdušnog saobraćaja i nesmetanog protoka putnika, prtljaga i tereta u skladu sa principima i ciljevima Konvencije o međunarodnom civilnom vazduhoplovstvu, sačinjene u Čikagu 7. decembra 1944. godine, i
UVJERENE da je kolektivna akcija država na daljoj harmonizaciji i kodifikaciji određenih pravila za kompenzaciju trećih lica koja su oštećena u slučajevima vezanim za vazduhoplov u letu, u vidu nove Konvencije, najpoželjniji i najefikasniji način za postizanje pravičnog balansa interesa;
DOGOVORILE SU SE O SLjEDEĆEM:

Poglavlje I

Principi

Definicije

Član 1

Za potrebe ove Konvencije:
(a) "akt nezakonitog ometanja" je akt koji je definisan kao prekršaj u Konvenciji o suzbijanju nezakonitih otmica vazduhoplova, potpisane u Hagu 16. decembra 1970. godine, ili u Konvenciji o suzbijanju nezakonitih akata protiv sigurnosti civilnog vazduhoplovstva, potpisane u Montrealu 23. septembra 1971. godine, uključujući sve amandmane važeće u vrijeme događanja toga akta;
(b) "slučaj" se desio ako je uzrok štete vazduhoplov u letu ali ne kao posljedica akta nezakonitog ometanja;
(c) vazduhoplov je "u letu" od momenta zatvaranja svih njegovih spoljašnjih vrata poslije ukrcavanja ili utovara do momenta kad se ta vrata otvore radi iskrcavanja ili istovara;
(d) "međunarodni let" je svaki let čija se mjesta polaska i planiranog dolaska nalaze na teritorijama dvije države, bez obzira da li se let prekida ili ne, ili unutar teritorije jedne države ako postoji planirano mjesto prekida leta na teritoriji druge države.
(e) "maksimalna masa" je maksimalna sertifikovana masa polijetanja vazduhoplova isključujući efekat gasa koji obezbjeđuje uzgon kada se on koristi;
(f) "operator" je lice koje koristi vazduhoplov, uz uslov da ukoliko kontrola nad upravljanjem vazduhoplovom i dalje pripada licu od kojeg je pravo na upotrebu vazduhoplova dobijeno, direktno ili indirektno, to lice se smatra operatorom. Za neko lice se smatra da koristi vazduhoplov kada ga on ili ona lično koristi ili kad ga njegovi ili njeni agenti ili službenici koriste u toku posla, bez obzira da li su za to nadležni ili ne;
(g) "lice" je fizičko ili pravno lice, uključujući i državu;
(h) "Država članica" je država za koju važi ova konvencija; i
(i) "Treće lice" je lice koje nije operator, putnik ili pošiljalac ili primalac tereta.

Član 2

Područje primjene
1. Ova konvencija se primjenjuje na štetu prema trećim licima, koja se desi na teritoriji Države članice i prouzrokovana je vazduhoplovom u letu na nekom međunarodnom letu, a koja nije rezultat akta nezakonitog ometanja.
2. Ako Država članica to izjavi Depozitaru ova konvencija će se takođe primjenjivati i kad vazduhoplov u letu, izuzimajući međunarodni let, prouzrokuje štetu na teritoriji te države, ako ta šteta nije rezultat akta nezakonitog ometanja.
3. Za potrebe ove konvencije:
(a) oštećenje broda ili vazduhoplova nad pučinom ili Ekskluzivnom ekonomskom zonom smatrat će se kao šteta koja se desila na teritoriji države u kojoj je registrovan; međutim, ako je poslovno sjedište operatora vazduhoplova na teritoriji države u kojoj nije registrovan, smatrat će se da se oštećenje vazduhoplova desilo na teritoriji države u kojoj je njegovo poslovno sjedište; i
(b) oštećenje bušilačke platforme ili druge instalacije trajno fiksirane na tlu ili u Ekskluzivnoj ekonomskoj zoni ili na teritoriji kontinenta smatrat će se kao da se desilo na teritoriji države koja ima jurisdikciju nad tom platformom ili instalacijom u skladu sa međunarodnim zakonom uključujući Konvenciju Ujedinjenih Nacija o Zakonu o moru, sačinjenu u Montego Bay-u 10. decembra 1982. godine.
4. Ova Konvencija se ne primjenjuje na štete koje prouzrokuje državni vazduhoplov. Vazduhoplovi koji se koriste u vojnim, carinskim i policijskim službama smatraju se državnim vazduhoplovima.

Poglavlje 2

Odgovornost operatora i srodna pitanja

Odgovornost operatora

Član 3

1. Operator je odgovoran za štete nanesene trećem licu samo pod uslovom da je uzrok štete vazduhoplov u letu.
2. Prema ovoj Konvenciji ne postoji pravo na kompenzaciju ako šteta nije direktna posledica slučaja koji je do nje doveo, ili ako šteta proizilazi iz same činjenice prolaska vazduhoplova kroz vazdušni prostor u skladu sa postojećim propisima koji regulišu vazdušni saobraćaj.
3. Štete usljed smrti, tjelesne povrede i mentalne povrede moraju biti nadoknađene. Štete usljed mentalne povrede se moraju nadoknaditi samo ako su prouzrokovane poznatim psihičkim bolestima a koje su rezultat ili tjelesne povrede ili direktne izloženosti neposrednoj smrti ili tjelesnoj povredi.
4. Štete nad svojinom moraju biti nadoknađene.
5. Šteta nanesena životnoj sredini će se morati nadoknaditi, ukoliko takva nadoknada postoji po zakonu Države članice na čijoj se teritoriji šteta desila.
6. Po ovoj konvenciji ne postoji odgovornost za štetu prouzrokovanu nuklearnim incidentom po definiciji u Pariskoj Konvenciji o odgovornosti trećeg lica u oblasti nuklearne energije (29. jul 1960. godine) ili za nuklearnu štetu kako je definisana u Bečkoj Konvenciji o civilnoj odgovornosti za nuklearnu štetu (21. maj 1963. godine) i po bilo kojem amandmanu ili dopuni ovih konvencija koje su na snazi u