ZAKON

O JAVNO-PRIVATNOM PARTNERSTVU U REPUBLICI SRPSKOJ

(Objavljeno u "Sl. glasnik RS", br. 59 od 02 jula 2009, 63/11)

Član 1.

Ovim zakonom uređuju se predmet, načela, način, oblici i uslovi pod kojima se može ostvarivati javno-privatno partnerstvo, elementi ugovora o javno-privatnom partnerstvu i druga pitanja od značaja za javno-privatno partnerstvo.

Član 2.

(1) Javno-privatno partnerstvo je oblik saradnje javnog i privatnog sektora, koje se realizuje udruživanjem resursa, kapitala i stručnih znanja, radi zadovoljavanja javnih potreba.
(2) Saradnja se ostvaruje radi osiguranja finansiranja u cilju izgradnje, sanacije, rekonstrukcije, upravljanja ili održavanja infrastrukture, pružanja usluga i izgradnje objekata, a u svrhu zadovoljavanja javnih potreba.

Član 3.

(1) Cilj ovog zakona je da stvori javan i nediskriminatoran pravni osnov i utvrde uslovi pod kojima se može ostvarivati javno-privatno partnerstvo u oblastima iz člana 2. stav 2. ovog zakona.
(2) Specifični ciljevi koji se žele postići javno-privatnim partnerstvom su:
a) ugovaranje i izvođenje većeg broja projekata čijom realizacijom će javni partner kvalitetnije odgovoriti svojim obavezama i efektivnije iskoristiti javne prihode,
b) kreiranje novih izvora prihoda, nove infrastrukture i novih usluga,
v) prirodna tržišna raspodjela rizika između javnog i privatnog sektora,
g) stvaranje dodatne vrijednosti kroz alokaciju resursa, znanja i vještina privatnog i javnog sektora,
d) povećanje produktivnosti, konkurencije i racionalnog korišćenja privrednih kapaciteta privatnih i javnih subjekata i
đ) transparentnost u izboru i ugovaranju.

Član 4.

(1) Javno-privatno partnerstvo obavezno se zasniva na sljedećim načelima:
a) dugoročnost ugovornih odnosa između partnera,
b) prvenstvo oslonca na privatna sredstva, što ne isključuje javna sredstva,
v) definisanje ciljeva gradnje od javnog partnera sa pozicija javnog interesa i postizanje standarda izgradnje, održavanja i kvaliteta usluga, s tim da se raspodjela rizika definiše u svakom pojedinačnom slučaju,
g) plaćanje naknade privatnom partneru od javnog partnera za izgradnju i vođenje izgrađene infrastrukture koji preuzima obavezu da će se izgrađenom infrastrukturom koristiti za ugovorenu namjenu ili privatni partner ostvaruje naknadu direktno od krajnjih korisnika i
d) prenos u vlasništvo javnom sektoru izgrađene infrastrukture nakon ugovorenog perioda korišćenja.
(2) Javni partner dužan je poštovati i načela:
a) zaštite javnog interesa, koje podrazumijeva potrebu za minimalnim finansijskim izdvajanjem javnog partnera u procesu unapređenja određenih usluga,
b) slobodne konkurencije, koje podrazumijeva podsticanje najveće moguće participacije ponuđača,
v) ravnopravnog tretmana, koje podrazumijeva izbjegavanje diskriminacije po bilo kom osnovu,
g) uzajamnog priznavanja, koje podrazumijeva prihvatanje međunarodnih tehničkih specifikacija i sertifikata,
d) srazmjernosti, koje podrazumijeva proporcionalan odnos traženih kapaciteta i obima ugovora,
đ) transparentnosti, koje podrazumijeva javnost u procesu dodjele ugovora i uspostavljanje pravnih zaštitnih mjera i
e) zaštite prirodne sredine i promocije održivog razvoja, koja podrazumijevaju potrebu očuvanja prirodnih resursa.

Član 5.

Pojedini izrazi upotrijebljeni u ovom zakonu imaju sljedeće značenje:
a) javna potreba predstavlja obavljanje usluga u oblasti javnog sektora na objektima kao što su: aerodromi, luke, željeznice i željeznički transport, obrazovne i zdravstvene ustanove, kanali, vodosnabdijevanje, navodnjavanje, kao i druge usluge koje se obavljaju u oblasti javnog sektora,
b) rizik izgradnje predstavlja događaje u vezi sa inicijalnom fazom uključivanja imovine, kao što su kašnjenja u isporukama, nepoštovanje određenih standarda, određeni dodatni troškovi, tehnički nedostaci, negativni spoljni efekti (uključujući rizik okruženja), te kompenzaciona plaćanja trećim stranama,
v) rizik dostupnosti čini slučajeve u kojima se tokom upotrebe imovine partner može pozvati na odgovornost, zbog neadekvatnog upravljanja koje je rezultovalo nižim obimom usluga od ugovorom dogovorenog ili usluge nisu dostigle nivo kvaliteta koji je preciziran ugovorom,
g) rizik potražnje predstavlja varijabilnost u potražnji, odnosno postojanje više ili niže potražnje nego što je bila očekivana kada je ugovor potpisivan, ne procjenjujući osobine privatnog partnera, pri čemu promjena potražnje može biti uzrokovana subjektivnim, ali i objektivnim razlozima,
d) finansijski lizing je pravni posao u kojem davalac lizinga prenosi pravo držanja i korišćenja predmeta lizinga na primaoca lizinga na određeni rok, uz njegovu obavezu plaćanja ugovorene lizing naknade i sa pravom da predmet lizinga vrati davaocu lizinga, da ga otkupi ili produži ugovor o lizingu i
đ) operativni lizing je vrsta zakupa ili najma, odnosno model finansiranja u kojem davalac lizinga, ne nudi vlasništvo nad predmetom lizinga već korišćenje i upravljanje.

Član 6.

(1) Javni partner može biti:
a) Republika Srpska, odnosno Vlada Republike Srpske (u daljem tekstu: Vlada) putem nadležnog ministarstva,
b) javna ustanova koju osniva Vlada,
v) javno preduzeće u većinskom vlasništvu Republike Srpske (u daljem tekstu: Republika),
g) jedinice lokalne samouprave, odnosno opštine i gradovi,
d) javne ustanove koju osnivaju jedinice lokalne samouprave i
đ) javna preduzeća u većinskom vlasništvu jedinica lokalne samouprave.
(2) Učešće javnog partnera može biti u obliku uloga u stvarima, pravima ili novcu kroz plaćanje redovne naknade privatnom partneru za njegove usluge.
(3) Stvari i prava koja čine ulog javnog partnera mogu biti: davanje zemljišta u zakup privatnom partneru, koncesija, pravo građenja, pravo službenosti, te projektna dokumentacija koju privatni partner prihvata, uz obavezno poštivanje propisa koji uređuju pravo raspolaganja i obaveze.
(4) U ostvarivanju javno-privatnog partnerstva, privatni partner je pravno lice osnovano u skladu sa zakonima Republike u vlasništvu domaćeg i / ili stranog pravnog lica sa kojim se zaključuje ugovor o javno-privatnom partnerstvu i koje izvršava ugovor o javno-privatnom partnerstvu u skladu sa ovim zakonom.
(5) Privatni partner može za potrebe sprovođenja ugovora o javno-privatnom partnerstvu osnovati privredno društvo posebne namjene u skladu sa propisima Republike.

Član 7.

Predmet javno-privatnog partnerstva može biti izgradnja, korišćenje, održavanje i upravljanje ili rekonstrukcija, korišćenje, održavanje i upravljanje imovine u svrhu zadovoljavanja javnih potreba u oblastima:
a) vazdušnog, drumskog, riječnog i željezničkog saobraćaja sa pripadajućim infrastrukturnim objekatima,
b) obrazovne, kulturne i sportske infrastrukture,
v) zdravstvene infrastrukture,
g) komunalne infrastrukture,
d) informaciono-komunikacione infrastrukture,
đ) inovaciono-preduzetničke infrastrukture,
e) upravljanja ekološkim i čvrstim otpadom i
ž) drugim oblastima od interesa za Republiku i jedinice lokalne samouprave.

Član 8.

Ugovori iz područja saradnje javnog i privatnog sektora mogu biti u dva osnovna oblika:
a) ugovorni oblik javno-privatnog partnerstva u kojem se partnerstvo između javnog i privatnog partnera zasniva isključivo na ugovornim vezama i
b) institucionalni oblik javno-privatnog partnerstva u kojem partnerstvo javnog i privatnog sektora uključuje saradnju u tu svrhu formiranog privrednog subjekta.

Član 9.

Ne smatraju se ugovornim oblikom javno-privatnog partnerstva, u smislu člana 8. ovog zakona, sljedeći ugovorni oblici:
: