ZAKON

O ENERGETSKOJ EFIKASNOSTI

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 59 od 15. jula 2013)

I- OSNOVNE ODREDBE

Član 1.

Ovim zakonom uređuje se energetska efikasnost u finalnoj potrošnji, donošenje planova za unapređivanje energetske efikasnosti i njihovo sprovođenje, organizacija poslova na unapređivanju energetske efikasnosti, mjere za poboljšanje energetske efikasnosti i načini finansiranja energetske efikasnosti.

Član 2.

(1) Ovaj zakon odnosi se na energetsku efikasnost u finalnoj potrošnji energije i prilikom pružanja usluga distribucije i snabdijevanja energijom, kao i na energetske karakteristike proizvoda koji koriste energiju.
(2) Energetska efikasnost u sektoru građenja objekata uređuje se u skladu sa propisima za građenje objekata.

Član 3.

Cilj ovog zakona je da se primjenom politike i mjera za poboljšanje energetske efikasnosti u finalnoj potrošnji ostvari održivi energetski razvoj kroz:
a) smanjenje negativnih uticaja na životnu sredinu,
b) povećanje sigurnosti snabdijevanja energijom,
v) zadovoljenje energetskih potreba svih potrošača,
g) smanjenje emisije gasova koji izazivaju efekat staklene bašte (engl.Greenhouse Gases - GHG),
d) podsticanje odgovornog ponašanja prema energiji,
đ) smanjenje eksploatacije fosilnih goriva,
e) racionalizaciju potrošnje energije,
ž) povećanje konkurentnosti domaće privrede,
z) eliminisanje energetskog siromaštva i
i) ispunjavanje obaveza iz međunarodnih ugovora, sporazuma i konvencija.

Član 4.

Pojedini pojmovi koji se koriste u ovom zakonu imaju sljedeće značenje:
a) energetska efikasnost je odnos između ostvarenog rezultata u uslugama, dobrima ili energiji i za to utrošene energije,
b) energija je svaki oblik komercijalno raspoložive energije, kao što je električna i toplotna energija, te energenti koji se nalaze u prodaji, kao što su prirodni gas (uključujući i tečni prirodni gas), tečni naftni gas, goriva za grijanje i hlađenje, ugalj i lignit, treset, goriva za pogon motornih vozila i bio-masa,
v) indikativni ciljevi za uštedu energije su planirane uštede u finalnoj potrošnji energije u Republici Srpskoj izražene u apsolutnom iznosu u gigavatčasovima (GWh) ili ekvivalentu jedinice i u procentu prosječne finalne potrošnje energije,
g) javni sektor čine korisnici sredstava republičkog budžeta, organi jedinice lokalne samouprave, javne ustanove i javna preduzeća,
d) veliki potrošač energije je krajnji kupac energije čija ukupna godišnja potrošnja energije prelazi 36 teradžula (TJ) ili 10GWh,
đ) distributer energije je pravno lice odgovorno za prenos energije (električne energije, toplotne energije ili prirodnog gasa) sa namjerom isporuke krajnjem kupcu ili distributivnim stanicama koje energiju prenose do krajnjeg kupca,
e) operator distributivnog sistema je pravno lice odgovorno za rad, funkcionisanje, održavanje i razvijanje distributivnog sistema električne energije, toplotne energije i prirodnog gasa u datom području,
ž) snabdjevač energijom je pravno lice koje prodaje električnu energiju, gas (tečni prirodni gas ili tečni naftni gas) ili toplotnu energiju krajnjim kupcima,
z) krajnji kupac je fizičko ili pravno lice koje kupuje energiju za vlastitu potrošnju,
i) proizvod koji koristi energiju (u daljem tekstu: proizvod) je svaki proizvod koji ima uticaja na potrošnju energije za vrijeme upotrebe, a koji je stavljen u promet ili u upotrebu, uključujući i dijelove koji su namijenjeni za ugradnju u proizvode ili sisteme koji koriste energiju,
j) dobavljač proizvoda je proizvođač ili od proizvođača ovlašćeno lice, uvoznik ili drugo lice koje stavlja proizvod na tržište,
k) trgovac proizvodima je preduzetnik ili pravno lice koje prodaje ili daje u zakup proizvode,
l) energetska klasa proizvoda je klasifikacija proizvoda prema njegovoj energetskoj efikasnosti,
lj) ušteda energije je količina ušteđene energije utvrđena mjerenjem ili procjenjivanjem potrošnje prije i poslije primjene jedne ili više mjera za poboljšanje energetske efikasnosti, uzimajući u obzir standardne spoljne faktore koji utiču na potrošnju energije,
m) obnovljivi izvori energije su izvori energije koji su sačuvani u prirodi i obnavljaju se u cijelosti ili djelimično, kao što su energija vodotokova, vjetra, bio-mase (isključujući ogrjevno drvo), bio-gasa, gasa iz postrojenja za obradu komunalnog otpada, poljoprivrednog gasa, deponijskog gasa, geotermalna, neakumulisana solarna energija i drugo.

II- DOKUMENTI POLITIKE ENERGETSKE EFIKASNOSTI

Član 5.

(1) Politika energetske efikasnosti utvrđuje se Strategijom razvoja energetike Republike Srpske (u daljem tekstu: Strategija).
(2) U cilju sprovođenja politike energetske efikasnosti Vlada Republike Srpske (u daljem tekstu: Vlada) donosi Akcioni plan energetske efikasnosti (u daljem tekstu: Akcioni plan).
(3) Jedinica lokalne samouprave koja ima više od 20.000 stanovnika dužna je donijeti svoj akcioni plan energetske efikasnosti, koji je usklađen sa Akcionim planom.

Član 6.

(1) Akcioni plan Vlada donosi na period od tri godine.
(2) Akcioni plan sadrži:
a) procjenu stanja energetske efikasnosti u periodu neposredno prije donošenja Akcionog plana,
b) mjere za poboljšanje energetske efikasnosti,
v) indikativne ciljeve za uštedu energije,
g) vremenski okvir za sprovođenje mjera za postizanje indikativnih ciljeva i
d) procjenu finansijskih sredstava potrebnih za sprovođenje Akcionog plana.
(3) Akcioni plan pripremaju Ministarstvo industrije, energetike i rudarstva (u daljem tekstu: Ministarstvo) i ministarstvo nadležno za poslove građevinarstva i zaštite životne sredine, u saradnji sa Ministarstvom finansija i Fondom za zaštitu životne sredine i energetsku efikasnost Republike Srpske (u daljem tekstu: Fond).
(4) U izradu Akcionog plana, po potrebi, mogu se uključiti i drugi republički organi uprave, kao i naučne, obrazovne i istraživačke institucije.
(5) Godišnji izvještaj o realizaciji Akcionog plana pripremaju Ministarstvo i ministarstvo nadležno za poslove građevinarstva i zaštite životne sredine, u saradnji sa Fondom, i podnose ga Vladi na usvajanje najkasnije do 15. maja tekuće godine za prethodnu godinu.

Član 7.

(1) Akcioni plan jedinice lokalne samouprave donosi se za period od tri godine i sadrži:
a) procjenu stanja energetske efikasnosti na području jedinice lokalne samouprave u periodu neposredno prije donošenja akcionog plana;
b) mjere za poboljšanje energetske efikasnosti na teritoriji jedinice lokalne samouprave, uključujući:
1) aktivnosti za renoviranje i održavanje objekata koje koristi jedinica lokalne samouprave, njene administrativne službe, javna preduzeća i javne ustanove čiji je osnivač jedinica lokalne samouprave,
2) aktivnosti za poboljšanje komunalnih usluga (javno osvjetljenje, snabdijevanje toplotnom energijom, snabdijevanje vodom, upravljanje otpadom i slično) i saobraćaja, u cilju poboljšanja energetske efikasnosti i
3) druge aktivnosti koje treba sprovesti na teritoriji jedinice lokalne samouprave, a koje se tiču poboljšanja energetske efikasnosti,
v) vremenski okvir i način realizacije tih mjera i
g) sredstva i izvore sredstava potrebnih za realizaciju mjera koje su definisane akcionim planom jedinice lokalne samouprave.
(2) Aktivnosti iz akcionog plana iz stava 1. ovog člana finansiraju se iz budžeta jedinice lokalne samouprave, Fonda i drugih izvora.
(3) Akcioni plan iz stava 1. ovog člana priprema se uz konsultacije sa Fondom.
(4) Jedinica lokalne samouprave dužna je donijeti akcioni plan iz stava 1. ovog člana u roku