ZAKON

O BORAVIŠNOJ TAKSI

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 78 od 2. avgusta 2011)

Član 1.

Ovim zakonom uređuju se: obaveza plaćanja boravišne takse, način utvrđivanja visine boravišne takse, obveznici plaćanja i uplate boravišne takse, način raspoređivanja i korišćenja finansijskih sredstava prikupljenih na osnovu uplate boravišne takse, način kontrole uplate boravišne takse, kao i ostala pitanja u vezi sa boravišnom taksom.

Član 2.

Pojmovi koji se koriste u ovom zakonu imaju sljedeće značenje:
a) boravišna taksa je naknada za korišćenje komunalne, saobraćajne i turističke infrastrukture i suprastrukture na području jedinice lokalne samouprave ili u turističkom mjestu, a koju plaća domaći ili strani državljanin koji se izvan svog mjesta prebivališta koristi uslugama noćenja u ugostiteljskim objektima za smještaj,
b) ugostitelj je privredno društvo, preduzetnik ili fizičko lice koje obavlja ugostiteljsku djelatnost,
v) ugostiteljski objekti za smještaj su objekti u kojima se pružaju usluge smještaja, ishrane i pića i druge uobičajene usluge u ugostiteljstvu ili samo usluge smještaja, kao što su: hotel i podvrste hotela, motel, turističko naselje, kamp, pansion, hostel, prenoćište, odmaralište, kuća za odmor, apartman, sobe za iznajmljivanje, seosko domaćinstvo i drugi objekti za pružanje usluga smještaja,
g) turističke organizacije gradova ili opština su javne ustanove osnovane na nivou jedinice lokalne samouprave zadužene za promociju turizma opštine ili grada,
d) međuopštinska turistička organizacija je javna ustanova osnovana na osnovu sporazuma nadležnih organa jedinica lokalne samouprave, za područje tri ili više jedinica lokalne samouprave koje su geografski i regionalno povezane,
đ) Turistička organizacija Republike Srpske je republička javna ustanova zadužena za promociju turizma Republike Srpske (u daljem tekstu: TORS) i
e) turističko mjesto je organizaciona i funkcionalna cjelina sa formiranom turističkom ponudom, prirodnim vrijednostima, kulturnim dobrima i drugim znamenitostima značajnim za turizam, komunalnom, saobraćajnom i turističkom infrastrukturom i drugim sadržajima za smještaj i boravak turista na prostoru jedinice lokalne samouprave (opština ili grad).

Član 3.

(1) Domaći ili strani državljanin koji koristi uslugu noćenja u ugostiteljskom objektu za smještaj plaća boravišnu taksu po svakom ostvarenom noćenju u ugostiteljskom objektu za smještaj.
(2) Lica iz stava 1. ovog člana plaćaju boravišnu taksu ugostitelju s kojim su ugovorili pružanje usluge smještaja.
(3) Izuzetno od stava 1. ovog člana, boravišnu taksu ne plaćaju domaći ili strani državljani koji koriste uslugu noćenja u ugostiteljskom objektu vrste seosko domaćinstvo.

Član 4.

(1) Strani državljani plaćaju boravišnu taksu pod istim uslovima i u istom iznosu kao i domaći državljani.
(2) Boravišna taksa je prihod turističkih organizacija gradova ili opština, odnosno međuopštinske turističke organizacije, ukoliko je osnovana, i TORS.

Član 5.

Boravišnu taksu ne plaćaju:
a) djeca do 12 godina starosti,
b) lica upućena na banjsko i klimatsko liječenje, odnosno specijalizovanu rehabilitaciju od strane nadležne ljekarske komisije,
v) osobe sa invaliditetom sa tjelesnim oštećenjem od najmanje 70%, vojni invalidi od prve do pete kategorije, odnosno civilni invalidi rata od prve do pete kategorije, kao i jedan pratilac navedenih osoba,
g) slijepa lica, te lica oboljela od: distrofije i srodnih mišićnih i neuromišićnih oboljenja, paraplegije i kvadriplegije, cerebralne i dječije paralize i multipleks skleroze, osobe ometene u razvoju, kao i jedan pratilac navedenih osoba,
d) učenici i studenti koji organizovano borave u ugostiteljskom objektu za smještaj radi izvođenja sportsko-rekreativnih i drugih aktivnosti po programu ministarstva nadležnog za poslove prosvjete, studenti koji organizovano borave u ugostiteljskom objektu za smještaj radi izvođenja obavezne nastave u skladu sa nastavnim planom obrazovne ustanove, kao i učesnici republičkih i regionalnih takmičenja u znanju i vještinama,
đ) strani državljani koji su po međunarodnim konvencijama i sporazumima oslobođeni plaćanja boravišne takse,
e) sezonski radnici i
ž) studenti i đaci koji nemaju prebivalište u opštini ili gradu u kojem se školuju.

Član 6.

Boravišnu taksu umanjenu za 50% plaćaju:
a) lica od 13 do 18 godina starosti,
b) učesnici školskih ekskurzija koje organizuju školske ustanove (osnovnog, srednjeg i visokog obrazovanja),
v) lica koja neprekidno borave u objektu za smještaj duže od 30 dana i
g) lica koja se bave naučnoistraživačkim radom koji doprinosi turističkom razvoju.

Član 7.

Lica iz čl. 5. i 6. ovog zakona ostvaruju pravo iz navedenih članova ako podnesu dokaz da su ispunjeni uslovi za neplaćanje boravišne takse ili plaćanje boravišne takse u umanjenom iznosu, i to: ličnu kartu, putnu ispravu, člansku kartu, potvrdu škole, odnosno obrazovne ustanove, uputnicu ljekarske komisije i druge slične isprave kojima se dokazuje ispunjenost uslova iz čl. 5. i 6. ovog zakona.

Član 8.

(1) Visina boravišne takse se utvrđuje u rasponu od 0,5 KM do 2 KM po svakom ostvarenom noćenju.
(2) Visinu boravišne takse, u skladu sa stavom 1. ovog člana, određuje jedinica lokalne samouprave, uz prethodno pribavljeno mišljenje Privredne komore Republike Srpske.

Član 9.

(1) Izuzetno od člana 8. ovog zakona, po okončanju postupka proglašavanja turističkih mjesta u skladu sa zakonom koji reguliše oblast turizma, visina boravišne takse utvrđuje se u zavisnosti od razvrstavanja jedinice lokalne samouprave kao turističkog mjesta, tako da se visina boravišne takse kod ugostitelja koji pruža usluge smještaja u turističkom mjestu utvrđuje u rasponu od 2,5 KM do 3 KM po svakom ostvarenom noćenju.
(2) Visinu boravišne takse iz stava 1. ovog člana, određuje jedinica lokalne samouprave, uz prethodno pribavljeno mišljenje Privredne komore Republike Srpske.

Član 10.

(1) Sredstva prikupljena po osnovu boravišne takse uplaćuju se na račun javnih prihoda Republike Srpske.
(2) Obveznik uplate boravišne takse je ugostitelj koji pruža uslugu smještaja iz člana 3. ovog zakona.
(3) Izuzetno od stava 2. ovog člana, ugostitelj koji pruža uslugu smještaja u ugostiteljskom objektu vrste seosko domaćinstvo nije obveznik uplate boravišne takse.

Član 11.

(1) Sredstva prikupljena po osnovu boravišne takse raspoređuju se tako što:
a) 80% sredstava pripada turističkoj organizaciji grada ili opštine i
b) 20% sredstava pripada TORS-u.
(2) Ukoliko nije osnovana turistička organizacija grada ili opštine, sva sredstva prikupljena po osnovu naplate boravišne takse od obveznika takse sa područja jedinica lokalne samouprave u kojima nije osnovana turistička organizacija grada ili opštine raspoređuju se na račun TORS-a.
(3) Ukoliko je osnovana međuopštinska turistička organizacija, u skladu sa zakonom koji reguliše oblast turizma, maksimalno 20% sredstava boravišne takse prikupljene na teritoriji jedinica lokalne samouprave za koje je osnovana međuopštinska turistička organizacija pripadaju toj organizaciji, o čemu sporazumno odlučuju osnivači međuopštinske turističke organizacije.

Član 12.

(1) Sredstva prikupljena po osnovu boravišne takse, isključivo se koriste za:
a) obezbjeđivanje promotivnog, odnosno informativno-propagandnog materijala kojim se promovišu turističke vrijednosti i kulturno nasljeđe jedinice lokalne samouprave, odnosno Republike Srpske,
b) obezbjeđivanje i postavljanje turističke signalizacije i
v) realizaciju ostalih programskih aktivnosti turističkih organizacija na promociji i unapređenju turizma Republike Srpske i jedinica lokalne samouprave u skladu sa zakonom koji reguliše oblast turizma.
(2) Turističke organizacije iz člana 11. ovog zakona obavezne su sredstva boravišne takse koristiti samo za svrhu utvrđenu stavom 1. ovog člana.
(3) Zabranjeno je sredstva prikupljena po osnovu boravišne takse koristiti za finansiranje troškova materijalnog poslovanja turističkih organizacija iz člana 11. ovog zakona.
(4) Turističke organizacije iz člana 11. ovog zakona obavezne su u godišnjem izvještaju o poslovanju kojeg podnose osnivaču/ima posebno iskazati visinu sredstava prikupljenih po osnovu