Na osnovu člana 45. u vezi sa članom 70. Zakona o državnoj upravi ("Službeni glasnik Republike Srpske", broj 11/94), kao i na osnovu čl. 64. i 67. u vezi sa članom 135. Zakona o vodama ("Službeni glasnik Republike Srpske", broj 10/98), ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede donosi

PRAVILNIK

O USLOVIMA ZA ISPUŠTANjE OTPADNIH VODA U JAVNU KANALIZACIJU

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 44 od 14. septembra 2001)

I- OPŠTE ODREDBE

Član 1.

Ovim pravilnikom propisuju se uslovi za ispuštanje otpadnih voda u javnu kanalizaciju, mere zaštite javnog kanalizacionog sistema, granične vrednosti opasnih i štetnih materija koje se mogu ispuštati u javnu kanalizaciju, kao i način vršenja kontrole kvaliteta ovih otpadnih voda.

Član 2.

Za potrebe ovog pravilnika izrazi:
- javni kanalizacioni sistem znači sistem za sakupljanje, odvoženje i tretman otpadnih voda naselja;
- industrijske otpadne vode označavaju sve otpadne vode koje potiču iz proizvodnih procesa u industriji i drugih privrednih aktivnosti, kao i zagađene kišne vode sa industrijskih površina;
- opasna supstanca znači svaku supstancu ili eneriju koja predstavlja rizik za okolinu jer je toksična, otporna na razgradnju, bioakumulativna i/ili kancerogena;
- rizik znači kombinovani uticaj verovatnoće pojave neke opasne supstance i intenziteta pojave;
- prioritetna supstanca označava supstanciju koja predstavlja značajan rizik u vodi ili preko vode za akvatičnu sredinu i zdravlje ljudi;
- koncentracija ponderisana protokom označava koncentraciju koja se izračunava kada se ukupno dnevno opterećenje (masa zagađenja) podeli ukupnim dnevnim protokom;
- granične vrednosti emisije iz nekog izvora zagađenja znače masu opštih i/ili specifičnih parametara, koncentracije i/ili nivo emisije koje ne smeju biti prekoračene u toku propisanog perioda vremena; one mogu biti propisane za grupu, familiju ili kategorije supstanci.

Član 3.

Zaštita javnog kanalizacionog sistema od dejstva opasnih i štetnih materija otpadnih voda vrši se radi:
- zaštite od mehaničkih uticaja,
- zaštite od zapaljivih i eksplozivnih materija,
- zaštite od hemijskih, toksičnih i na drugi način štetnih materija,
- zaštite od radioaktivnih materija,
- zaštite od infektivnih voda.

Član 4.

Sprovođenje odredbi ovog pravilnika u nadležnosti je organizacije kojoj je povereno upravljanje i održavanje javnog kanalizacionog sistema (Javno komunalno preduzeće - JKP ili druga organizacija).

Član 5.

Gradske ili opštinske vlasti mogu u saglasnosti sa ovim pravilnikom i lokalnim specifičnostima korisnika kanalizacije, kao i javnog kanalizacionog sistema i prijemnog vodotoka doneti interne pravilnike kojima se bliže definišu uslovi ispuštanja industrijskih otpadnih voda u javni kanalizacioni sistem, kao i način kontrole ovih ispusta.
Pri tome, dozvoljene vrednosti za opasne i štetne supstance date u ovom pravilniku (tabela 1) smatraće se minimalnim zahtevom. Samo u izuzetnim slučajevima, pod uslovima koji su definisani članom 18. ovog pravilnika, zahtevane vrednosti mogu biti veće od propisanih u tabeli 1.
Interni pravilnici za ispuštanje otpadnih voda u javnu kanalizaciju i programi kontrole ispusta moraju biti usaglašeni na nivou distrikta rečnog sliva i odobreni od strane Ministarstva nadležnog za poslove vodoprivrede, nakon čega stupaju na snagu i počinju da se primenjuju.

Član 6.

Granične vrednosti u dozvolama za priključenje otpadnih voda na javni kanalizacioni sistem propisuju organizacije koje upravljaju ovim sistemom u saglasnosti sa vrednostima datim u tabeli 1 ovog pravilnika ili internim pravilnicima.
Za industrijske i druge otpadne vode koje sadrže opasne i vrlo rizične supstance (Aneks 2) ili za druge toksične ili štetne supstance koje nisu obuhvaćene ovim pravilnikom granične vrednosti u dozvoli određuju se prema posebnoj proceduri koju predlaže Ministarstvo za vodoprivredu a koje donosi uz saglasnost Ministarstva za poslove zdravlja i Ministarstva za zaštitu životne sredine.
Prema ovoj proceduri, granične vrednosti ovih supstanci određuju se na osnovu podataka o toksičnosti, otpornosti na biološku razgradnju, eventualnoj kancerogenosti, količini i koncentraciji u otpadnim vodama ili efluentu postrojenja za predtretman, kao i na osnovu međunarodnih normi koje regulišu ispuštanje tih supstanci.
Prikupljanje i obrada ovih podataka obaveza je korisnika kanalizacije koji je prilaže uz ostalu dokumentaciju pri podnošenju zahteva za definisanje uslova ispuštanja otpadnih voda u javnu kanalizaciju.

Član 7.

Kontrolu kvaliteta otpadnih voda koje se ispuštaju u javnu kanalizaciju vrše organizacije kojima je povereno upravljanje i održavanje javnog kanalizacionog sistema i sami korisnici kanalizacije (samomonitoring).

II- USLOVI ISPUŠTANjA OTPADNIH VODA I MERE ZAŠTITE

Član 8.

U kanale za odvođenje atmosferskih voda (separatni deo) javnog kanalizacionog sistema zabranjeno je ispuštati:
- otpadne vode iz stambenih, javnih, komunalnih i industrijskih objekata,
- atmosferske vode sa jako zagađenih industrijskih površina,
- industrijske otpadne vode bez obzira da li su prethodno obrađene na internim uređajima za prečišćavanje.

Član 9.

U separatni deo javne kanalizacije kojim se sakupljaju i odvode odtpadne vode iz domaćinstava, javnih i privrednih organizacija zabranjeno je ispuštati:
- upotrebljene vode od pranja i polivanja ulica i drugih javnih površina, od pranja vozila, kao i druge industrijske malo zagađene vode u kojima su koncentracije polutanata niže od vrednosti koje se mogu očekivati u efluentu gradskog postrojenja za prečišćavanje,
- rashladne i druge slične tehnološke vode kao i atmosferske vode.

Član 10.

U mešoviti deo javnog kanalizacionog sistema treba, koliko god je moguće, ograničiti ispuštanje rashladnih i malo opterećenih voda zahtevajući od industrije uvođenje i recirukulacije ili drugih mera smanjenja potrošnje vode.

Član 11.

Broj ispusta svakog korisnika kojim se ispuštaju idustrijske otpadne vode u javni kanalizacioni sistem treba da bude sveden na tehnički i ekonomski opravdan minimum uzimajući u obzir i troškove kontrole koji rastu sa brojem ispusta.

Član 12.

Za diskontinualno ispuštanje otpadnih voda iz većih industrija koje može bitno remetiti protok i sastav otpadnih voda u javnoj kanalizaciji treba zahtevati primenu odgovarajućih mera koje će ublažiti negativne efekte.

Član 13.

Zdravstvene, veterinarske i druge ustanove, preduzeća i druge organizacije u čijim se otpadnim vodama mogu očekivati patogeni mikroorganizmi, uzročnici različitih infektivnih oboljenja, moraju svoje otpadne vode da dezinfikuju pre ispuštanja u javnu kanalizaciju.

Član 14.

Regulisanje ispuštanja opasnih i štetnih supstanci u javni kanalizacioni sistem mora biti u saglasnosti sa propisima Republike Srpske u drugim sektorima zaštite životne sredine, posebno sa propisima za kvalitet efluenta gradskih postrojenja za prečišćavanje, pri čemu lokalni uslovi treba da budu uzeti u obzir u tehnološkom, ekološkom i ekonomskom smislu.

Član 15.

Supstance koje mehanički oštećuju kanalizacioni sistem ili koje su hemijski jako agresivne prema konstrukcionim i drugim materijalima, koje su toksične ili stvaraju toksične supstance, materije neprijatnog mirisa ili koje stvaraju eksplozivne pare i gasove ne smeju se ispuštati u sistem javne kanalizacije.

Član 16.

Shodno članu 15., nijedno pravno ili fizičko lice ne sme u