Na osnovu člana 45. stav 4. Zakona o zaštiti stanovništva od zaraznih bolesti ("Službeni glasnik Republike Srpske", broj 14/10) i člana 82. stav 2. Zakona o Republičkoj upravi ("Službeni glasnik Republike Srpske", br. 118/08, 11/09, 74/10, 86/10 i 24/12), ministar zdravlja i socijalne zaštite donosi

PRAVILNIK

O NAČINU I USLOVIMA POD KOJIMA SE VRŠI OBDUKCIJA, EKSHUMACIJA I PREVOŽENjE UMRLIH LICA

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 11 od 13. februara 2013)

Član 1.

Ovim pravilnikom propisuju se način i uslovi pod kojima se vrši prenos, prevoženje, ekshumacija i obdukcija umrlih lica.

Član 2.

(1) Umrlo lice koje nije bilo sahranjeno na teritoriji Republike Srpske (u daljem tekstu: Republika) prenosi se u drvenom sanduku, napravljenom tako da se može potpuno zatvoriti ili u zdravstveno-obdukcionoj vreći, minimalne debljine 200 mikrona, sa patent zatvaračem i međunarodnom oznakom "biohazard".
(2) Umrlo lice koje nije bilo sahranjeno prenosi se iz inostranstva u Republiku u zalemljenom metalnom sanduku, koji je stavljen u drveni sanduk, koji se može zatvoriti za bezbjedan prevoz.

Član 3.

(1) Umrlo lice koje je bilo sahranjeno na teritoriji Republike prenosi se u zalemljenom metalnom sanduku, koji je stavljen u drveni sanduk, koji se može zatvoriti, ili u zdravstveno-obdukcionoj vreći iz člana 2. stav 1. ovog pravilnika.
(2) Umrlo lice koje je bilo sahranjeno u inostranstvu prenosi se u Republiku u zalemljenom metalnom sanduku, koji je stavljen u drveni sanduk, koji se može zatvoriti za bezbjedan prevoz.
(3) Umrlo lice koje se poslije deset godina od dana sahrane ekshumira radi prenosa i sahranjivanja na drugoj za to predviđenoj lokaciji prenosi se u drvenom sanduku ili u zdravstveno-obdukcionoj vreći iz člana 2. stav 1. ovog pravilnika.

Član 4.

(1) Umrlo lice koje nije bilo sahranjeno, a koje je umrlo od karantinske bolesti, prenosi se u zalemljenom metalnom sanduku, koji je stavljen u drveni sanduk, koji se može zatvoriti za bezbjedan prevoz.
(2) Umrlo lice iz stava 1. ovog člana umotava se u platno natopljeno odgovarajućim rastvorom dezinfekcionog sredstva, a praznina metalnog sanduka ispunjava se piljevinom.
(3) Umrlo lice koje je umrlo od karantinske bolesti može se ekshumirati tek po isteku godinu dana od dana sahrane.

Član 5.

(1) Prilikom ekshumacije umrlog lica, bez obzira na uzrok smrti i način sahrane, mora se izvršiti dezinfekcija sanduka odgovarajućim dezinfekcionim sredstvom, a grobnice i neposredne okoline hlornim krečom ili drugim hlornim preparatom.
(2) Lice koje obavlja ekshumaciju umrlog lica ne smije imati rane, kraste ili posjekotine, a prilikom obavljanja ekshumacije obavezno je da nosi zaštitnu odjeću sa gumenom keceljom, masku za lice, duge gumene rukavice i gumene čizme.
(3) Zaštitna odjeća i obuća iz stava 2. ovog člana ne smije se upotrebljavati u druge svrhe i dezinfikuje se poslije svake upotrebe.
(4) U slučaju da se ekshumacija umrlog lica obavlja u ljetnom periodu, lice koje obavlja ekshumaciju umrlog lica dužno je da obavijesti lice koje zahtijeva ekshumaciju o rizicima obavljanja ekshumacije u ljetnom periodu.

Član 6.

(1) Prevoz umrlog lica, u smislu ovog pravilnika, obavlja se namjenskim vozilom za prevoz umrlog lica.
(2) Izuzetno od stava 1. ovog člana, umrlo lice u vanrednim situacijama može se prevoziti automobilom, autobusom ili drugim vozilom koje služi za prevoz putnika i robe samo ako se istovremeno tim vozilom ne prevoze putnici i roba i ako se umrlo lice