Na osnovu člana 213. Zakona o premeru i katastru nekretnina ("Službeni glasnik Republike Srpske", broj 19/96), direktor Republičke uprave za geodetske i imovinsko-pravne poslove donosi

PRAVILNIK

O KATASTARSKOM KLASIRANjU ZEMLjIŠTA

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 12 od 17. maja 1999)

I- OPŠTE ODREDBE

Član 1.

Katastarskim klasiranjem zemljišta (u daljem tekstu: klasiranje zemljišta) određuje se katastarska kultura (u daljem tekstu: kultura) i katastarska klasa (u daljem tekstu: klasa) za svaku katastarsku parcelu plodnog zemljišta.

Član 2.

Klasiranje zemljišta se vrši po katastarskim opštinama, a prema jedinstvenim merilima koja se utvrđuju za svaki katastarski srez.

Član 3.

Katastarski srez je teritorijalna jedinica u okviru koje se vrši klasiranje zemljišta, a sačinjava ga više teritorijalno povezanih katastarskih opština koje predstavljaju prostornu i ekonomsku celinu sa sličnim prirodnim i drugim uslovima za poljoprivredu i šumsku proizvodnju.

Član 4.

Klasiranje zemljišta se vrši u toku ili posle završenog premera zemljišta. Obnova klasiranja zemljišta vrši se kada nastane znatno neslaganje podataka klasiranja zemljišta u postojećem katastarskom operatu sa stvarnim stanjem, a to neslaganje se ne može otkloniti merama redovnog održavanja.
Klasiranje zemljišta u toku održavanja katastra zemljišta, odnosno katastra nekretnina vrši se u slučaju pojave nove kulture, koja nije utvrđena osnovom za klasiranje zemljišta.

Član 5.

Klasiranje zemljišta služi kao osnovica za obračun i utvrđivanje katastarskog prihoda u katastarskom srezu.

II- UTVRĐIVANjE I OZNAČAVANjE KULTURA ZEMLjIŠTA, NEPLODNIH POVRŠINA I ZEMLjIŠTA SA POSEBNOM NAMENOM KORIŠĆENjA

Utvrđivanje kultura

Član 6.

Svaka parcela plodnog zemljišta, prema načinu iskorišćavanja, svrstava se u jednu od sledećih kultura:
- njiva,
- vrt,
- voćnjak,
- vinograd,
- livada,
- pašnjak,
-šuma i šikara, i
- trstik i močvara.
Neplodne površine i zemljišta koja se koriste za posebne namene ne raspoređuju se ni u jednu kulturu.

Član 7.

Kulture se utvrđuju prema sledećim osnovnim obeležjima:
- njive su zemljišta na kojima se stalno ili naizmenično uzgajaju: strna žita okopavine, krmno bilje ili industrijsko bilje, bez obzira da li se na tim zemljištima usevi gaje svake godine ili ta zemljišta povremeno ostaju neobrađena zbog ugara ili nekog drugog razloga;
- vrtovi su zemljišta na kojima se gaji povrće, a postoje prirodni uslovi ili veštački uređaji za navodnjavanje;
- voćnjaci su zemljišta na kojima su zasađena voćna stabla, bez obzira na način gajenja;
- vinogradi su zemljišta na kojima je zasađena vinova loza, bez obzira na način gajenja;
- livade su zemljišta na kojima rastu prirodne trave koje se redovno kose;
- pašnjaci su zemljišta na kojima rastu prirodne trave koje isključivo služe za pašu;
- šume i šikare su zemljišta na kojima raste šumsko drveće sa namenom korišćenja drvne mase;
- trstici su zemljišta na kojima raste trska, a močvare su zemljišta na kojima raste močvarno bilje (šaš i rogoz).

Član 8.

Zemljišta na kojima se prolazno menja kultura, osim vrta, uvršćuju se u onu kulturu za koju su zemljišta stalno namenjena prema plodoredu i načinu njihovog iskorišćavanja. Njive koje se odmaraju i za to vreme se zemljište koristi kao pašnjak, uvršćuje se u njive, livade koje se povremeno oru da bi se uništio korov i popravila tratina, uvršćuju se u livade.

Član 9.

Pored osnovnih obeležja za utvrđivanje kultura iz člana 7. ovog pravilnika, u pojedine kulture uvršćuju se i:
- u kulturu njiva: voćni, lozni i šumski rasadnici, jagodnjaci, zemljišta na kojima se proizvodi povrće, a ne navodnjava se, kultivisani vrbaci za proizvodnju pruća, kao i zasadi hmelja;
- u kulturu vrt: zemljište zasađeno cvećem i ukrasnim biljem ukoliko služi za prodaju, kao i rasadnici ukrasnog bilja;
- u kulturu voćnjak: zasadi maline, ogrozda, leske i kupine, kao i zasadi oraha i pitomog kestena ako služe za dobijanje ploda;
- u kulturu livada: zemljište zasejano smesom trava, a ima karakter prirodne livade;
- u kulturu pašnjak: zemljište zasejano smesom trava, a služi isključivo za ispašu, kao i zemljište pod šikarama (glog, klek, borovnica, leska, trn i sl.) na kojem nije zabranjena ispaša i brst;
- u kulturu šuma: šumske sečine i proplanci, ako se ne obrađuju i ne kose, kao i zasadi oraha i pitomog kestena za proizvodnju drvne mase.

Član 10.

Drvoredi koji se sastoje iz pojedinih stabala nadaleko zasađenih, kao i usamljena stabla, ne smatraju se posebnom kulturom, nego se uvršćuju u kulturu parcele na kojoj se nalaze.

Član 11.

Plodna zemljišta koja se privremeno ili povremeno ne iskorišćavaju za poljoprivrednu proizvodnju, kao stovarišta građevinskog materijala, drveta ili drugog materijala, ciglane i sl. svrstavaju se u kulturu okolnog ili najbližeg zemljišta jednake ili slične plodnosti.

Član 12.

Ako se na istoj parceli gaji više raznih kultura, takve parcele dobijaju sve postojeće kulture, ako imaju propisan minimum površine, kako sledi:
- njiva i livada 500 m²
- vrt, voćnjak i vinograd 250 m²
- šume i pašnjak 1000 m².
Ako su kulture ispod minimuma iz prethodnog stava, mogu se spajati samo ako su sličnog katastarskog prihoda (njiva i voćnjak, odnosno šuma i pašnjak), utvrđujući kulturu površinski zastupljenije kulture.
Ako su kulture ispod minimuma iz stava 1. ovog člana, a nemaju sličan katastarski prihod, kultura se utvrđuje za svaki deo parcele.
U slučaju da je površina kulture do 100 m², izdvajanje se ne vrši, bez obzira na katastarski prihod.

Član 13.

Parcele na kojima su zastupljene dve ili više kultura čija je površina iznad minimuma, ali su kulture međusobno izmešane tako da ih nije moguće posebno izdvojiti, uvršćuju se procentualno u sve zastupljene kulture.

Član 14.

Ako je na parceli izmešano plodno i neplodno zemljište da se premerom ne mogu izdvojiti u posebne parcele, plodno zemljište se izdvaja ocenom u procentima od ukupne površine parcele.
Izuzetno ako su na parceli izmešani pašnjak i neplodno zemljište parcela se može uvrstiti u pašnjak, a neplodnost se kompenzirati smanjenjem klase.

Član 15.

Napuštene parcele koje su pogodne za obrađivanje zadržavaju kulturu ranijeg načina iskorišćavanja, a ako nisu pogodne za obrađivanje, svrstavaju se u kulturu koja je po odredbama člana 7. ovog pravilnika, najprikladnija za njihovo korišćenje.

Član 16.

Zemljišta koja se koriste kao parkovi, a nisu javni parkovi, prema svojoj nameni uvršćuju se u jednu ili više kultura.
Ako je u parku pretežno cveće za prodaju, park se uvršćuje u vrt, ako je pretežno trava, uvršćuje se u livadu, a ako je pretežno drveće, uvršćuje se u šumu. Ako su u parku cveće, voće, trava, svako za sebe grupisani, tada se svaki deo uvršćuje u odgovarajuću kulturu.

Član 17.

Zemljišta koja se zbog svojih prirodnih osobina ne mogu koristiti za proizvodnju u poljoprivredi i šumarstvu, kao što su: krš, golet, jaruga, sprud, bara, reka, potok, površinski kop rudnika, klizište onesposobljeno za kulturu i sl. svrstavaju se u neplodne površine.

Član 18.

Zemljišta koja služe za posebne namene i ne koriste se u poljoprivredi i šumarstvu, kao: zemljišta koja služe za redovnu upotrebu zgrada i objekata, javni park, nacionalni park, botanička bašta, zoološki vrt, gradske zelene površine, sportsko igralište, dečije igralište, kupalište, bazen, skver, ulica, trg, put, put na zemljištu u svojini građana, pijaca, vašarište, jaz kanal, ribnjak, javna česma, groblje, krečana, šljunkara, majdan kamena, železnička pruga, zemljište koje služi za potrebe VRS i narodne odbrane, aerodrom, hipodrom, strelište, postrojenja za odbranu od poplava i navodnjavanje, autobuska stanica, dvorište bogomolja, deponija smeća i slična zemljišta, ne uvršćuju se ni u jednu kulturu već se označuje njihova namena korišćenja.

Član 19.

Na građevinskom zemljištu, građevinske parcele obrazovane u skladu sa urbanističkim planom ne uvršćuju se u kulturu.
Zemljište površine do 500 m²uz zgrade za stanovanje u svojini građana ne uvršćuje se u kulturu. Površina dvorišta preko 500 m²(u daljem tekstu: višak dvorišta) uvršćuje se u kulturu okolnog ili najbližeg zemljišta iste ili slične plodnosti.
Zemljišta koja služe za redovnu upotrebu zgrada i objekata ne uvršćuju se u kulturu.

Član 20.

Neizgrađeno građevinsko zemljište uvršćuje se u postojeću kulturu, a ako je nema, u kulturu najbližeg zemljišta iste ili slične plodnosti.