Na osnovu člana 4. stav 1.tačka z.,člana 10. stav 2. tačka b. i člana 25. Zakona o Agenciji za bankarstvo Republike Srpske ("Službeni glasnik Republike Srpske", br. 67/07 i 40/11), člana 101. Zakona o bankama Republike Srpske ("Službeni glasnik Republike Srpske", br. 44/03, 74/04 i 116/11), a u vezi sa članom 5. Zakona o sprečavanju pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti ("Službeni glasnik BiH", broj 53/09), Upravni odbor Agencije za bankarstvo Republike Srpske, na sjednici održanoj 26. juna 2012. godine, donio je

ODLUKU

O MINIMALNIM STANDARDIMA AKTIVNOSTI BANAKA NA SPREČAVANjU PRANjA NOVCA I FINANSIRANjA TERORISTIČKIH AKTIVNOSTI

(Objavljeno u "Sl. glasnik RS", br. 68 od 20 jula 2012)

I- UVODNE ODREDBE

Član 1.

Ovom odlukom bliže se propisuje minimum obima, oblika i sadržaja aktivnosti banaka na sprečavanju pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti.

Član 2.

Banke su dužne da u pisanom obliku donesu program za sprovođenje aktivnosti iz člana 1. ove odluke, odnosno program za upravljanje rizikom od pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti, te da obezbijede sprovođenje adekvatnih kontrolnih procedura kojima će se obezbijediti da se program, politike i procedure u potpunosti sprovode u praksi.
Rizik pranja novca i/ili finansiranja terorističkih aktivnosti predstavlja mogućnost da klijent zloupotrijebi banku za pranje novca ili finansiranje terorističkih aktivnosti i da neki poslovni odnos, transakcija ili proizvod budu posredno ili neposredno upotrijebljeni za pranje novca i/ili finansiranje terorističkih aktivnosti.
Odredbe programa, kao i sve politike i procedure banke su dužne da u potpunosti sprovode u svom sjedištu, u svim filijalama i drugim organizacionim dijelovima u zemlji i u svim filijalama ili drugim organizacionim dijelovima u inostranstvu. Posebnu pažnju banke su dužne da posvećuju aktivnostima svojih filijala i drugih organizacionih dijelova u inostranstvu.
Aktima iz prethodnog stava i u njihovom sprovođenju banke su dužne da osiguraju visoke etičke i profesionalne standarde svih odgovornih lica i efikasno sprečavanje mogućnosti da kriminalni elementi zloupotrebljavaju banku u svrhu pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti, bila ona toga svjesna ili ne, što podrazumijeva sprečavanje, otkrivanje i izvještavanje nadležnih institucija o propisanim ili sumnjivim aktivnostima.

Član 3.

Obavezni dio programa iz prethodnog člana su sljedeće politike:
1. politika o prihvatljivosti klijenta,
2. politika o identifikaciji klijenta,
3. politika o stalnom praćenju računa i transakcija i
4. politika o upravljanju rizikom od pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti.
Politike i procedure za sprovođenje politika moraju se zasnivati na procjeni rizika od pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti i primjeni principa "Upoznaj svog klijenta".

Član 4.

Banke su dužne ne samo da utvrde identitet svojih klijenata nego i da stalno prate aktivnosti koje se odvijaju na računima i da provjeravaju i utvrđuju da li se transakcije odvijaju na normalan i očekivan način svojstven prirodi računa.
Princip "Upoznaj svog klijenta" treba da bude centralni element procedura za upravljanje rizikom i sprovođenje kontrola, ali je isti potrebno dopuniti sa redovnim internim pregledima i internom revizijom usklađenosti rada banke sa zahtjevima postavljenim zakonima i drugim propisima koji propisuju standarde sprečavanja pranja novca i finansiranja terorističkih aktivnosti.

II- POLITIKA O PRIHVATLjIVOSTI KLIJENTA

Član 5.

Politikom o prihvatljivosti klijenta banka je dužna da definiše koji i kakvi klijenti su prihvatljivi za banku, kao i da propiše sveobuhvatne procedure za sprovođenje te politike. Ovom politikom je potrebno definisati parametre za pojedine kategorije rizika koje klijenti i proizvodi ili usluge mogu nositi za banku na osnovu kojih će se vršiti procjena rizika. Te kategorije rizika su: nizak, srednji i visok rizik.
Procedure za sprovođenje ove politike treba da budu prilagođene tako da zahtjevi za ispitivanjem klijenata budu stepenovani zavisno od kategorije rizika klijenta tako da se za klijente sa visokim rizikom sprovode najoštrija i najdetaljnija ispitivanja i dokumentovanja, odnosno da se sprovodi pojačana identifikacija i praćenje, za klijente za srednjim rizikom standardni postupak identifikacije i praćenja, te za klijente niskog rizika pojednostavljeni postupak identifikacije.

Utvrđivanje prihvatljivosti klijenta

Član 6.

Politikom o prihvatljivosti klijenta banke su dužne definisati faktore rizika na osnovu kojih utvrđuju prihvatljivost klijenta, uzimajući u obzir geografske faktore rizika, faktore rizika koji se odnose na klijenta, te faktore rizika koji se odnose na proizvode i usluge koje nude klijentima. Ovom politikom banke su dužne, minimalno, obuhvatiti sljedeće faktore rizika:
a) država porijekla klijenta, država porijekla većinskog vlasnika, odnosno stvarnog vlasnika klijenta, bez obzira na to nalazi li se ta država na listi nekooperativnih država i teritorija koju izdaje međunarodno tijelo za kontrolu i sprečavanje pranja novca, na popisu zemalja navedenih kaooff shorezone ili nekooperativne zemlje koji izrađuje, odnosno ažurira Finansijsko-obavještajno odjeljenje Agencije za istrage i zaštitu BiH (u daljem tekstu: FOO) ili na listi država koje banka smatra rizičnima na osnovu vlastite procjene;
b) država porijekla lica koja s klijentom obavljaju transakcije, bez obzira na to gdje se ta država nalazi na listama iz tačke a) ovog člana;
v) klijent, većinski vlasnik, odnosno stvarni vlasnik klijenta, lica koja s klijentom obavljaju transakcije -prema kojima su izrečene mjere radi uspostavljanja međunarodnog mira i sigurnosti u skladu s rezolucijama Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, Savjeta Evrope;
g) nepoznat ili nejasan izvor sredstava klijenta, odnosno sredstva čiji izvor klijent ne može dokazati;
d) slučajevi kad postoji sumnja da klijent ne postupa za svoj račun, odnosno da postupa po nalogu ili uputstvima trećeg lica;
đ) neuobičajeni tok transakcije, pogotovo ako se uzme u obzir njen osnov, iznos i način izvršenja, svrha otvaranja računa, kao i djelatnosti klijenta - ako je klijent lice koje obavlja poslovnu djelatnost;
e) slučajevi kad postoji sumnja da transakcije koje klijent obavlja mogu biti povezane sa pranjem novca i finansiranjem terorističkih aktivnosti;
ž) klijent je politički izloženo lice;
z) računi drugih lica povezanih s klijentom;
i) specifičnost poslova koje klijent obavlja.

Član 7.

Banke utvrđuju prihvatljivost klijenta, zavisno od faktora rizika, na sljedeći način:
a) obavljaju klasifikaciju klijenata s opisom onih vrsta klijenata koji bi za banku mogli biti rizični klijenti, te utvrđuju vrste proizvoda i usluga koje mogu pružiti pojedinim kategorijama klijenata;
b) pobliže određuju uslove pod kojima će zasnivati ugovorne odnose, odnosno